Παρασκευή 30 Μαρτίου 2007

2 more years



Δε νιώθω θλίψη
Νιώθω φόβο
Μην αρχίσω να ξεχνάω
Τη φωνή σου
Την ανάσα σου
Το βλέμμα
Γίνεται να σβήσουν αυτά με τον καιρό;
Ή απλώς είναι τραγούδια που τους έχω χαμηλώσει τον ήχο;
Για να μην πονάω;
Και γιατί δεν είσαι εδώ να μου απαντήσεις;
Αρε μπαγάσα...

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ίσως κάποια στιγμή να ξεχάσεις τον φόβο σου να νιώσεις,αλλά δεν θα ξεχάσεις..

silent_tears είπε...

Είναι δύσκολο να ξεχάσουμε λεπτομέριες ανθρώπων που αγαπήσαμε.. κι ένα απο αυτό είναι και η φωνή τους. Ξέρεις, κι εγώ όταν έχασα τον πατέρα μου σε κάποια φάση ένιωσα οτι ξεχνούσα τη μορφή του και τη φωνή του...όχι όμως, αυτό δεν είναι αλήθεια, γιατί λίγο να κλείσω τα μάτια μου και να τον θυμηθώ..θυμάμαι τα ΠΑΝΤΑ!!!

Νίνα είπε...

Δεν νιωθω θλιψη..μα μου'χει λειψει..το κοριτσακι αυτο που αγαπησες τυχαια...

Εξαρταται τι ζησατε ή τι ζειτε...

Ο χρονος ειναι ατιμος..θυμασαι πραγματα που δεν θες να θυμασαι και ξεχνας πραγματα που θες να θυμασαι...

DanaiShips είπε...

Silent tears mesa eisai. Poly mesa omws