Δε νιώθω θλίψη
Νιώθω φόβο
Μην αρχίσω να ξεχνάω
Τη φωνή σου
Την ανάσα σου
Το βλέμμα
Γίνεται να σβήσουν αυτά με τον καιρό;
Ή απλώς είναι τραγούδια που τους έχω χαμηλώσει τον ήχο;
Για να μην πονάω;
Και γιατί δεν είσαι εδώ να μου απαντήσεις;
Αρε μπαγάσα...
1) Οι συνταγές. Πράγματα που δεν πρόκειται να φάω (τουλάχιστον στο άμεσο μέλλον ή μέχρι να ανοίξει ένα γκουρμάδικο που θα έχει κρεμμύδια shallot και τυρί Asiago μέσα στο οικοδομικό μου τετράγωνο), αλλά μου τρώνε χωρίς καμία τύψη το χρόνο για να τα προσφέρω γραπτά στο αναγνωστικό κοινό. Είναι ύπουλα πράγματα οι συνταγές. Ξαφνικά εκεί που δεν το περιμένεις βρίσκεσαι να χάνεις 20 λεπτά διερωτώμενη: τί εννοεί ο ποιητής να προσθέσεις το ζωμό κοτόπουλο ΣΕ ΜΟΡΦΗ ΨΙΧΟΥΛΩΝ;;;
2) Το σεντόνι. Μπλέκεται στα πόδια σου, είναι αναποφάσιστο, ρηχός και αφιλοσόφητος χαρακτήρας. Χίλιες φορές κουβέρτες.
3) Η Παπαρίζου. Ξέρει αυτή.
4) Το σουτιέν μου. Επίσης ξέρει αυτό.
5) Το κτητικό "μου" δίπλα στο όνομα μου, όταν δεν προέρχεται από άτομα που όντως έχουν κάποιο λόγο να το κάνουν.
6) Οι γόβες Νο41. Τις αγόρασα σε μια στιγμή αδυναμίας, όπου τα πόδια μου ήταν πρησμένα μετά από ολοήμερο ρεπορτάζ. Μέγα λάθος. Τώρα κυκλοφορώ με κομψές, 12ποντες βάρκες που μου βγαίνουν σε κάθε βήμα.
7) Τα αρώματα που δεν μένουν στο δέρμα μου και πρέπει κάθε τόσο να ψεκάζομαι λες και έχω ψύλλους.
8) Το περιεχόμενο του πορτοφολιού μου. Εκνευριστικά μινιμαλιστικό.
9) Η αρχισυντάκτρια μου. Η αρχισυντάκτρια μου. Η αρχισυντάκτρια μου. Η αρχισυντάκτρια μου. Η αρχισυντάκτρια μου. Η αρχι
| Απο τότε που έχει βγει η αντιστοίχηση ήχων στα κινητά έχουν τρελαθεί όλοι να γεμίζουν τις μνήμες τους με όσο το δυνατό περισσότερα τραγούδια(ναι, κάπου μέσα σε αυτό το τσούρμο είμαι και γω).. Ασυναίσθητα όμως ο καθένας μέσα μας έχει τον δικό του ήχο, και κάποιες φορές το θυμόμαστε μόνο όταν ακούμε ραδιόφωνο. Θλιμένα τραγούδια, χαρούμενα, ανέμελα και τα καλύτερα απο όλα τα αυτόσχέδια π.χ "συγνώμη σου ζητώ,συγχώρεσε με, σου φέρθηκα σκληρά το ομολογώ.."(σε στιγμες μεγάλης μαλακίας όπου προκαλέσαμε πόνο) ή στοίχοι με εμπλουτισμένο,αυτοσχέδιο και αυστηρά προσωπικό στοίχο "και έχω μια διαίσθηση (Μπάμπη),φοβάμαι (Μπάμπη).." ή ακόμα και άσματα πεισματικά ερμηνευμένα φάλτσα "Can't live without you" (επειδή έτσι το νιώθουμε καλύτερα!!) και τόσα άλλα...! Μας έχει τύχει να συνειδητοποιούμε τα συναισθήματα μας για κάποιον ακούγοντας απλά το τραγούδι "Έχω 5 μήνες να σε δω,κοίτα με,ακόμα εγω σε περιμένω..)ή ένας ήχος ξυπνητηριού "Loosing my religion"(αντιφατικός τίτλος δεδομένου του μεγέθους πίστης και αφοσίωσης που προκάλεσε) να σηματοδοτεί το πιθανότατα πιο ευτυχισμένο πρωινό της ζωής μου.. Καταλήγω λοιπόν οτι η πιο αυθεντική αντιστοίχηση (και πιο πετυχημένη) είναι αυτή του μικρού αυτού παιδιού μέσα στο κεφαλάκι μας, που είναι χαζό και αδιάκριτο, και συνδέει πρόσωπα και καταστάσεις με ενοχλητικά υπέροχα τραγούδια(κάποιες φορές ενοχλητικά σκέτο) και εκεί που δεν το περιμένεις(ούτε και κανένας άλλος) αρχίζεις απο μόνη σου να γελάς,να κλάις,να αηδιάζεις,να παίρνεις το γλιφιτζούρι απο το πιτσιρίκι δίπλα σου επείδη θέλεις απεγνωσμένα να αποδείξεις στο κάρμα σου ότι μπορείς και συ να φύγεις πέρνοντας το πιο σημαντικό πράγμα κάποιου. Αγανακτισμένη και θυμωμένη κλείνω το ποστ μου αυτό, με μόνο μια λέξη:Εσυ ρε Γ.. με θυμάσαι με κανένα τραγούδι (εκτός του "σκυλα,δεν θα σου τηλεφωνησω,και αν με παρεις θα στο κλεισω,θα σου δείξω εγω" και του "σε ξεπέρασα,αλήθεια σε ξεπεράσα"??? Καλό βράδυ σε όλους.. :-) |
Έχουμε γεμίσει αλυσιδωτά παιχνιδάκια εδώ μέσα. Σε λίγο θα προωθούμε και chain letters. Ξέρεις απο αυτά που αν δεν τα στείλεις σε 20.768 άτομα μέσα σε 65 δευτερόλεπτα θα σε πατήσει ένας αυστραλέζικος ογκόλιθος, το αφεντικό σου θα σε μαστιγώσει με εφτά ουρές πεκινουά και τέλος θα πεθάνεις από εγκαύματα τρίτου βαθμού που θα προκληθούν από πρόσκρουση μετεωρίτη...τι έλεγα;
Λοιπόν οι αγαπημένες μου ατάκες απο ταινίες. Θα προσπαθήσω να μην επαναλάβω ατάκες από τις αγαπημένες μου ταινίες. Λοιπόν, έχουμε και λέμε...
1) "We are just dreams and bones". Από το πολύ καλό εργάκι Nine Lives. Γιατί όντως οι άνθρωποι, αν μπορούμε να τους περικλείσουμε σε έναν ορισμό, είμαστε απλώς όνειρα. Και κόκκαλα. Ή ίσως...όνειρα μέχρι το κόκκαλο;
2) "Always look at the bright side of life" Φυσικά αυτό από μόνο του, είναι μια αηδία και μισή. Φανταστείτε το όμως πάνω σε ένα σταυρό....δύο ληστές και τον Brian (που τον έχουν περάσει για Χριστό) να κουνιούνται καρφωμένοι με το ρυθμό της μουσικής...και έχετε τον ορισμό της ειρωνικής αισιοδοξίας, όπως μόνο οι Monty Pythones θα μπορούσαν να τον δώσουν. Συνοδεύεται με σφύριγμα.
3) "So long and thanks for all the fish" Τραγουδάνε τα δελφίνια εγκαταλείπωντας τη Γη, μια Πέμπτη σαν όλες τις άλλες που ο πλανήτης κατεδαφίστηκε. Ή αλλιώς, The Hitchhiker´s guide to Galaxy...Μην ξεχάσετε την πετσέτα σας...
4) "Remember the white blanket" (τώρα που είπα πετσέτα). Υπαρξιακό ντελίριο από Ντάστιν Χόφμαν στο I heart Huckabees.
5)..."He would play" Από το αγαπημένο chick flick The Runaway bride. Ο απογοητευμένος ροκάς πρώην άντρας της Τζούλια σκέφτεται τί θα έκανε το μουσικό του είδωλο στη θέση του. Συνοδεύεται από τατουάζ στο στήθος και τάσεις για μανιοκατάθλιψη. Επίσης.
| Η Andrea ξέρει τι θα επακολουθήσει, τους υπόλοιπους θα τους παρακαλέσω να μην βγάλουν συμπεράσματα από την παρακάτω λίστα και μόνο ;-p 1)Ο Τιτανικός.Ναι,μου άρεσε πολύ και ακόμα και τώρα όποτε βλέπω τον Ντι Κάπριο να βουλιάζει αποκαλώ την Κέιτ σκρόφα και μέσα απο τα δάκρυα μου βλέπω το ονειρεμένο μέλλον που θα μπορούσαμε να είχαμε μαζί, με εμένα με άσπρο πέπλο στο πλευρό του.... 2)Με λένε Σαμ. 3)Πέρα από τα σύνορα.Που μου έχει βάλει ιδέες και μακάρι να μου βγούν σε καλό.. 4)The lion king.Και δεν το παίρνω πίσω με τίποτα. 5)Το γεράκι. Με τον Μπρούς Γουίλις 6)Ο Λαχαγός Μπίλκο..κάθε φορά, μα κάθε φορά που την βλέπω γελάω! 7)Δεν θυμάμαι τον τίτλο,Σούζαν Σάραντον,Τζούλια Ρόμπερτς.Ιδιαίτερα μια συγκεκριμένη σκηνή.Η μαμά ξέρει οτι πεθαίνει απο καρκίνο και χαιρετάει τα παιδιά της.Η άλλη γυναίκα στον γάμο της,μετά απο δική της παράκληση,τους φτιάχνει πάπλωμα(νομίζω και άλλα πράγματα) απο φωτογραφίες τους με την μαμά τους.. |
Και 1 εκτός λίστας:13ος πολεμιστής! Μόνο η φρυγανιά μπορεί να ξέρει το γιατί..και δεν νομίζω να χαίρεται ιδιαίτερα για τον τρόπο που το ξέρει..χιχιχιχι!!
Προσκαλώ τους
andrea zax
bathtub
lazinio
Carrie
Κλέαρχο
να μου αποκαλύψουν αγαπημένες τους ατάκες απο ταινίες.Ας πούμε 5 τον αριθμό!
Αφού επιμένεις...
1. Πραγματικά, έχω πολύ μεγάλο πρόβλημα με τη διάταξη των πραγμάτων γύρω μου. Είμαι ακατάστατη και χαοτική, αλλά για να μπορέσω να δημιουργήσω το οτιδήποτε, πάντα το τηλέφωνο πρέπει να είναι σε ευθεία και παράλληλο με την πλευρά του τραπεζιού. Το σημειωματάριο ακριβώς δίπλα, να σχηματίζει τέλειες και παράλληλες γωνίες με την πλευρά του τηλεφώνου. Τα ποστ-ιτ, κάτω από τη μολυβοθήκη και αριστερά από το σελοτέιπ, ευθεία και παράλληλα μεταξύ τους...
2. Έχω μυωπία. Αλλά δεν φοράω ποτέ τα γυαλιά μου. Αναγνωρίζω τους ανθρώπους από το περίγραμμα, τα ρούχα και τα μικρά πράσινα πεταλουδάκια που φτερουγίζουν γύρω τους.
3. Πάντα στέκομαι με το ένα μου πόδι στις μύτες σα να φοράω πουέντ. Το κάνω χωρίς να το καταλαβαίνω. Και ναι, είναι τόσο γελοίο όσο φαντάζεσαι.
4. Ποτέ δεν μπορώ να βρω που έχουν πάει όλα εκείνα τα κοσμήματα που κατά καιρούς αγοράζω. Τα φοράω μία, άντε δυο φορές και μετά, αγνοείται η τύχη τους. Κάποια στιγμή θα σκάψω κάτω από τα σανίδια του σπιτιού μου και θα βρω ένα σεντούκι γεμάτο από χαμένους θησαυρούς ετών. Είμαι σίγουρη.
5. Φοβάμαι τις σκάλες.
Μούμπλε, μούμπλε...
Λοιπόν ότι λίστα και να συντάξω θα είναι ελλειπής. Αφενός γιατί υπάρχουν τόσες ταινίες που θέλω να δω, αφετέρου γιατί κάποια είδη μου αρέσουν περισσότερο από κάποια άλλα...Οπότε πως κρίνω τις 7 αγαπημένες μου; Όπως θα πει κάποιος που με ξέρει, μα φυσικά,με το βαθμό δακρύων που έχεις ρίξει για την καθεμία...Κλαψιάρα; Εγώ;
1. Vanilla Sky (κλάμα πάνω σε μια άσπρη φλοκάτη μέχρι πρωίας)
Ο καλύτερος Τομ και η καλύτερη Πενέλοπε (μέχρι το Volver) πλέκονται και μπλέκονται σε ένα όνειρο που γίνεται σιγά σιγά εφιάλτης.
Αγαπημένη ατάκα: See you in another life. When we are both cats...
2. Notting Hill (κλάμα με συνέπεια κάθε φορά που τη βλέπω)
Το απόλυτο κλισέ όλων των εποχών...απλώς δεν έχω δικαιολογία. Α, και λατρεύω τη σκηνή με το brownie.
Αγαπημένη ατάκα: It was nice meeting you. Surreal, but nice...
3. Eternal Sunshine of a spotless mind (κλάμα με τραγούδια για μανταρίνια-κλημεντίνες)
Ένα avant garde παραμύθι για τη μνήμη και τα κρυμμένα της...παραθυράκια. Η αγάπη τελικά θριαμβεύει; Δεν ξέρουν. Αλλά είναι διατεθειμένοι να ξαναμάθουν.
Αγαπημένη εικόνα: Οι δυό τους κάτω από την κουβέρτα. Κι εκείνος να παρακαλάει να μην του πάρουν κ αυτή την ανάμνηση.
4. Dead Poets Society (κλάμα με κουλτούρα)
Έπαψα να πιστεύω στα δίκαια όσκαρ όταν ανακάλυψα ότι ο Ρόμπιν Ουίλιαμς δεν πήρε Όσκαρ για αυτή την ταινία. Δεν έχω τίποτα άλλο να πω.
Αγαπημένη στιγμή: Όταν ανεβαίνουν όλοι πάνω στα θρανία για να τον αποχαιρετήσουν.
5. Hero (το πιο χρωματιστό κλάμα ever)
Όλες οι υπόλοιπες ταινίες ιδίου τύπου μου φαίνονται απλώς υπέροχες ζωγραφιές. Αυτή ήταν μια ζωγραφιά με νόημα.
Αγαπημένη ιδέα: Η σύγκριση του σπαθιού με την καλλιγραφία: και τα δύο ξεκινάνε από την καρδιά, ο απώτερος στόχος και των δύο είναι κάποια στιγμή να μην χρειάζεται να υπάρχουν.
6. Big Fish (κλάμα με συγγένεια)
Παράξενα πλάσματα και αλλόκοτα περιστατικά οδηγούν το σκεπτικιστή Μπίλι Κράνταπ να συνειδητοποιήσει τελικά πόσο ανάγκη έχει από τα παραμύθια του μπαμπά Γιούαν Μακ Γκρέγκορ
Αγαπημένη ατάκα: I will never dry.
Αγαπημένο δίδαγμα: Όταν όλη η ζωή κάποιου είναι οι ιστορίες του, κάποια στιγμή γίνεται οι ιστορίες του. Και γίνεται αθάνατος...
7. Shakespear in love (κλάμα με δωδεκάμετρο)
Το θέατρο, και η ζωή, και η ζωή, και το θέατρο...Και φυσικά ο Τζόσεφ Φάινς που ήταν απλά κούκλος.
Αγαπημένη ατάκα: To me, you will never fade. Or die.
Κλάψατε καθόλου;;;;; Όχι, ε;
| Μια γυναίκα πρέπει να είναι τουλάχιστον 10 κιλά πάνω απο το κανονικό και παρακάτω το αιτιολογώ κιόλας! -Ξέρει τι θα πεί απόλαυση και είναι πρόθυμη να σε μάθει και σένα. -Μαγειρεύει υπέροχα και μπορεί να πεί με το πιο λάγνο ύφος "θέλω να σε φάω" -Μπορεί να συνοδέψει με αξιοπρέπεια έναν κύριο σε επίσημο δείπνο,που περιλαμβάνει το κλασσικό 1ο πιατό~2ο~σαλάτα~φρούτο~γλυκό,χωρίς να κοιτάει το κενό σαν πυροβολημένο προσπαθώντας να υπολογίσει τις θερμίδες που κατανάλωσε. -Ο χορός της κοιλιάς αξίζει μόνο αν έχεις κάτι να κουνήσεις(δεν θα τα βάλουμε και με το γούστο των σουλτάνων κάτι ξέρανε απο καλοπέραση!) -Την αγκαλιάζεις με όση δύναμη έχεις και δεν θα ακούσεις "κράκ" -Καθώς ο καθρέπτης δεν είναι η μοναδική της ευχαρίστηση,ασχολείται με τόσα άλλα που χτίζουν αυτό που λέμε "ενδιαφέρουσα προσωπικότητα" -Δεν φοβάται να τσαλακώσει την εικόνα της ούτε στο σεξ,και ξέρω κάποιους απο σας που ξέρετε να το εκμεταλευτείτε ;-) -Μια γεματούλα που σέβετε τον εαυτό της έχει καμπύλες που μπορεί κάθε άντρας να ξεχάσει ό,τι, μα ό,τι τον απασχολεί και σίγουρα δεν δυσκολεύεται να διακρίνει που τελειώνουν οι γλουτοί και αρχίζουν τα πόδια. -Ο ήχος απο τις γόβες ακούγεται καλύτερα όταν υπάρχει κάποιο βάρος απο πάνω. -Αγαπάει τον εαυτό της αλλά τους άντρες θα τους αγαπάει πάντα περισσότερο..! |
--- |
Ν. Εχτές πάλι γύρισε από ένα δείπνο. Από τις 6 το απόγευμα μέχρι τις 2 το πρωί.
Δ. Ήταν αρμένικο το δείπνο;
Ν. Με κλειστό το κινητό...
Δ. Α, ήταν στο Μέγαρο Μουσικής.
Ν. Κι όταν γύρισε με φίλησε φευγαλέα στο χέρι και μπήκε γρήγορα για μπάνιο.
Δ. Α...
Ν. Ναι, αλλά μετά όλο το βράδυ μου έκανε σεξ. Οπότε δεν παίζει να με κεράτωσε. Απλά ίσως φιλιόταν με την άλλη.
Δ.Α...
Ν. Ναι, και είδα στο κινητό του ένα μύνημα που έλεγε "φιλάκια παντού"
Δ. Ε, είναι φιλικό μύνημα. Αν μη τι άλλο.
Ν. Ναι, και ένα άλλο σε άλλο νούμερο που έλεγε "οι ματιές μας κλειδώθηκαν η μία στην άλλη"
Δ. Να σε ρωτήσω κάτι; Όλα αυτά δεν σε ενοχλούν; Θέλω να πώ...τόσο πολύ τον αγαπάς που τα ανέχεσαι;
Ν. Δ, δεν είμαι 23 σαν κι εσένα. Στα 39 σου δεν έχεις πολλές επιλογές. ΠΟυ θα βρω άντρα τέλειο;
Δ. Ναι, αλλά αυτός απέχει χιλιόμετρα μακριά από το τέλειος...
Ν. Δεν πειράζει, έτσι είναι ο χαρακτήρας του, να φλερτάρει με όλες. Αν το έκανε μόνο με μία θα ανησυχούσα...
Όταν βγήκα από το σπίτι, γυρόφερνε στο μυαλό μου ο στίχος του Λειβαδίτη "Φτωχές γυναίκες"...
Αλλά μετά το ξανασκέφτηκα. Η Ν. δεν είναι περισσότερο θύμα απ' όσο ο Φ. Εκείνος είναι απλά "ο εαυτός του". Εκείνη διαβάζει πίσω από τις γραμμές (και πίσω από τα SMS) κι όμως μένει μαζί του για αδιευκρίνηστους, δικούς της λόγους. Τον χρησιμοποιεί σαν ελιξήριο νεότητας; Τον αγαπάει; Νιώθει μοναξιά; Λίγο και από τα τρία;
Τελικά στις ανθρώπινες σχέσεις δεν υπάρχουν θύτες και θύματα. Και παρόλο που όπως μου είχε πει ο Γ. πριν χρόνια "η κάθε σχέση είναι τραμπάλα. Πάντα ο ένας θα είναι πιο κάτω για να είναι ο άλλος πιο πάνω", ακόμη και αυτός που νιώθει τα περισσότερα, που δίνει τα περισσότερα, το κάνει τελικά για τους δικούς του λόγους. Παίρνει, με τον τρόπο του.
Οπότε σήμερα, ανήμερα μέρα της γυναίκας, δεν θα μας λυπηθώ. Απλά θα ευχηθώ γιατί...
Sometimes in the morning I am petrified and can't move.
Awake, but cannot open my eyes.
And the weight is crushing down on my lungs, I know I can't breath.
And hope someone will save me this time.
And your mother's still calling you insane and high
Swearing it's different this time.
And you tell her to give in to the demons that possess her
And that God never blessed her insides.
Then you hang up the phone and feel badly for upsetting
Things and crawl back into bed to dream of a time
When your heart was open wide and you loved things just because
Like the sick and the dying.
And sometimes when you're on, you're really fucking on
And your friends they sing along and they love you.
But the lows are so extreme that the good seems fucking cheap
And it teases you for weeks in its absence.
But you'll fight and you'll make it through
You'll fake it if you have to and you'll show up for work with a smile
You'll be better and you'll be smarter and more grown up
And a better daughter or son and a real good friend
And you'll be awake, you'll be alert, you'll be positive though it hurts
And you'll laugh and embrace all your friends
You'll be a real good listener, you'll be honest, you'll be brave
You'll be handsome and you'll be beautiful.
You'll be happy.
Your ship may be coming in.
You're weak, but not giving in
To the cries and the wails of the valley below.
And your ship may be coming in.
You're weak, but not giving in.
And you'll fight it, you'll go out fighting all of them.
Η μέρα είναι σωστή. Η διάθεση είναι σωστή. Η μουσική είναι σωστή. Ώρα για μια...
ΛΙΣΤΑ ΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΕ ΕΚΝΕΥΡΙΖΟΥΝ (σήμερα)
1) Οι πόρτες που γράφουν Ωθήσατε. Και εννοούν σπρώξε με όλη σου τη δύναμη, θα τα καταφέρεις κάποια στιγμή όταν έρθει το καλοκαίρι, ξαναπάρουμε την Πόλη και ανοίξει την πόρτα ο από μέσα με αποτέλεσμα να πέσεις πάνω του.
2) Οι άνθρωποι που αργούν στα ραντεβού τους περισσότερο από μένα. Κυρίως γιατί αυτό σημαίνει ότι δεν έρχονται ποτέ.
3) Οι ταξιτζήδες. Χωρίς γιατί.
4) Τα ζιβάγκο, και όσοι επειμένουν να τα φοράνε (και δεν είναι ο Ανδρέας Παπανδρέου ή έστω ο Αντρέας Μπάρκουλης)
5) Η δικαιολογία "δεν θα βγούμε σήμερα. Έχω να δω Παρα 5/Singles/Χουανίτα η παρθένα της γειτονιάς"
6) Ο κύριος IT της εταιρείας μου που αποφάσισε ότι το άρθρο για το οποίο ξενύχτησα όλο το βράδυ για να στείλω το πρωί στο mail της δουλειάς, καλό θα ήταν να διαγραφεί ως quarantined attachment.
7) Ο αέρας που επιμένει να φυσάει από την αντίθετη κατεύθυνση προς την οποία βούρτσισα επιμελέστατα τα πλούσια μαλλιά μου (κρυάδες)
8)Οι άνθρωποι που ανάβουν τσιγάρο στη μούρη μου. Και επιμένουν ότι εγώ είμαι πολύ κοντά στη δική τους μούρη.
9) Τα ιταλικά.
10) Οι υπερβολικά ταγμένοι γευσιγνώστες. Που μιλούν συνέχεια για μεστά σώματα merlot και τολμηρές επιγεύσεις φασκόμηλου – όπως ο υπόλοιπος κόσμος μιλά για μουσική και ταινίες.
11) Το ροζ. Ναι, το ροζ. Ναι, το ροζ.
12) Ο βήχας. Πιθανότατα είναι η πιο άχρηστη εφεύρεση στον κόσμο – μετά τις πόρτες που γράφουν ωθήσατε...
"Δίνεις την εντύπωση οτι θέλεις να χωρέσεις όλη την ζωή σου μέσα σε μια μέρα..!"
Μπορεί να είναι αλήθεια.Και για να μου το λέει,αλήθεια θα είναι,δεν ξέρει να λέει ψέματα..
"Έλα να φύγουμε, να μάθουμε να πετάμε, να δούμε τον κόσμο, να ταξιδέψουμε, να κάνουμε πράγματα απλά, καθημερινά, να τα προλάβουμε όλα!"
"Έχουμε όλο τον χρόνο μαζί μας αγάπη μου,μην αγχώνεσαι για πράγματα που περνάνε απο το χέρι μας.Όταν απολαμβάνεις κάτι,τότε μόνο το ζεις,τότε το γνωρίζεις,τότε το αγαπάς."
"Θέλω τόσα πολλά..μια ζωή δεν μου φτάνει.."
"Φοβάσαι το μέλλον?"
"Φοβάμαι το λίγο.."
Σε μια εναλλακτική καφετέρια δυο φίλες συζητάνε πάνω από μια κρέπα:
Δ: Χτες μάθαμε τον παρακείμενο στα Ισπανικά!
Ε: Ποιος είναι ο Παρακείμενος;
Δ: (μετά από μερικά δευτερόλεπτα)Ποιος είναι ο Παρακείμενος Ε;ε;Ποιος είναι ας πούμε ο παρακείμενος του παίζω;
Ε: Έπαιξα;
Δ: (μετά από μερικούς παλμούς)Και ο Υπερσυντέλικος;
Ε: Ε....
Δ: Πόσους χρόνους έχουμε ε;
Ε:Τρεις.
Δ: Ε;;;
Ε: Ε, ενεστώτας παίζω. Παρατατικός έπαιξα. Μέλλον θα παίζω.
Δ:----------------------------------------------
Σε μια άλλη καφετέρια μια μεγαλύτερη παρέα συζητάει
Ε: Είσαι υπερβολική πάντως Δ. Ένα μικρό λαθάκι έκανα.
Δ: Το λαθάκι ήταν στην ταυτότητά σου. Εκεί που έγραψαν υπηκοότις ελληνική.
Λ: Σιγά, από κει κρίνεται η ελληνικότητα;
Δ: Ε όχι μόνο από κει. Αλλά βλέπεις τελειώνουμε το σχολείο και δεν ξέρουμε βασικά πράγματα!
Λ: Αφού κάναμε κοπάνες στο Λύκειο
Μ: Αυτά ήταν μάλλον δημοτικό...
Δ: Και είναι πολύ θλιβερό ρε γαμώτο να ρωτάς νέα παιδιά ποιους πολεμήσαμε το 40 και να σου λένε τους τούρκους
Λ: Ποιους πολεμήσαμε το 40;
Δ:........................................................
Μ: Ας αλλάξουμε θέμα, έχει γίνει μωβ δεν την βλέπετε; Σε ποιο κανάλι θα παιχτεί η eurovision;
Λ,Ε: Στη ΝΕΤ!
Σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου τρεις φίλες κάνουν ξεκαθάρισμα λογαριασμών
Μ: Δώσατε από 50 η κάθε μια για προκαταβολή. Οπότε τα 17 που χρωστάω στην καθε μία να τα βάλω στο ξενοδοχείο κατευθείαν;
Ε: Δεν ξέρω, μπερδεύομαι, γιατί δεν μας δίνεις κατευθείαν 50;
Μ: Γιατι να σας δώσω 50 καλέ; Κάντε τις πράξεις, τόσο είναι!
Δ: Δεν ξέρω, Ε, κάτι δεν μου αρέσει. 25 δεν πρέπει να δώσει στην κάθεμία;
Μ: Δεν καταλαβαίνω πως γίνεται να μην καταλαβαίνεις Δ!!!!!!!
Κι όμως γίνεται...