Κάτι γίνεται.....

Ίσως επειδή πρέπει να υπάρχει ισοροπία
Ίσως επειδή τα χριστούγεννα ήταν με χ μικρό φέτος
Κατακαημένα
Ίσως επειδή η χρονιά απο το καλοκαίρι και μετά κατρακύλησε τόσο γρήγορα που ακόμα αναρωτιέμαι πόσα κομμάτια έχω χάσει στη διαδρομή (κι ο γεράκος μάλλον ακόμα ψάχνει στο αμάξι του)

Ίσως γι'αυτό λοιπόν
αυτή τη στιγμή τον νιώθω
αλλάζει
φεύγει
ο χρόνος
ξεσκονίζομαι
και είμαι αισιόδοξη.

Θα πάμε Ρώμη
θα πάψουμε να τσακωνόμαστε
θα είναι δίπλα μου

θα πάρω αμάξι
θα γράφω άρθρα που θα γελάτε
θα ζήσει ο Χάρι
θα έχω ενέργεια
στο τσακίρ κέφι και κοιλιακούς
θα πινω νερό
θα βάζω νερό στο κρασί μου
θα βλέπω ταινίες
θα γράφω για μόδα και για σινεμά
θα ξανακάνω πατινάζ
θα βγαίνουμε πιο πολύ
θα βγαίνουμε πιο σοφά
θα διαβάσεις ισπανικά
θα πάρω το πτυχίο
θα κόψει το κάπνισμα
άντε, να το ελαττώσει
θα φοράω ωραία ρούχα
ότι και να λέτε
θα αγαπήσει τη δουλειά της
θα πάμε παλαίστρα
θα βρει κάποιον
θα ψωνίζω λιγότερα και καλύτερα
θα τρώω λιγότερα και καλύτερα
θα ξεκινήσει να δημιουργεί
θα βρει τον εαυτό της
θα είμαστε όλοι καλά
και μαζί
θα χαμογελάω
γιατί τα πράγματα μπορούν πάντα να γίνουν χειρότερα
αλλά ίσως το 2007 να μη γίνουν.

Ποιος θυμάται..?

Πώς γίνεται κάποιες μέρες,ενώ δεν έχεις κανένα λόγο να έχεις ένα βάρος,να μην είσαι καλά,να αναριωτιέσαι γιατί είσαι έτσι.
Και τελικά να θυμάσαι και να μένεις άφωνη με τον εαυτό σου..
Ποιός είναι εκεί μέσα και διαβάζει το ημερολόγιο σου, και έχει την ευγενή καλοσύνη να σου επενθυμίζει τι χρωστάς και τις υποχρεώσεις σου?Θα μπορουσε να κάνει τη δουλειά του λίγο καλύτερα και να γιόρταζε και τις χαρούμενες επετείους!
Αλλά δεν πειράζει..
Χρόνια πολλά,πέρασαν
Να έρθουν και άλλα,θα μου ευχόσουν..!

Πότε μια σχέση λειτουργεί..?

Εεεε,ναι....
Κοίτα..
Όταν όλα πανε καλά,κάτι γνωστό μας ποιάνει..πανικός να το πω..αμφιβολία αν κοιμόμαστε όρθιες να το πω..φόβος μην βαρεθούμε να το πω..φόβος του τι θα απογίνουμε αν τον χάσουμε,θα το πω!
Όταν τίποτα δεν πάει καλά,(αλλά δεν φεύγουμε,γιατί από την-έως συχαμάρα-φύση μας προστατεύουμε ό,τι το αδύναμο που δεν μπορεί να σταθεί στη ζωή απο μόνο του με αξιοπρέπεια)κάτι επίσης γνωστό μας ποιάνει...ένας ηρωισμός("δεν θα χαθεί τίποτα,Θανάση,θα το σώσουμε,δεν με νοιαζει που δεν θες!")να το πω..μια απορία εγωισμού("μα πως γίνεται να μην τρέχει πίσω απο τον καταπληκτικό και υπομονετικό εαυτό μου?!"να το πω..μια τάση να δίνουμε υπερβολικά πολλά γιατι"εμεις φταιμε"θα το πω..!
Υπαρχει βέβαια και το ειδος σχέσης που όλα πάνε σχεδόν πολυ καλά!Και κει κάπως μπερδευόμαστε..τι να κανουμε..δεν έχουμε λόγο να φύγουμε,γιατι είμαστε καλά..δεν έχουμε κάτι να παλέψουμε,γιατί όλα είναι στη θέση τους..υπάρχει η επιλογή να το απολαύσουμε αλλά οι περισσότερες που βιώνουν αυτή την σχέση αυτη έχουν περάσει απο τη σχέση της πρώτης παραγράφου που τελικά τον έχασαν,και ακόμα σέρνουν τα τραύματα και τις φοβίες τους.Και κάπως έτσι "δημιουργούμε" πλαστούς και ανούσιους λόγους για μικροτσακωμούς,και παρεξηγήσεις,για να έχουμε την ψευδαίσθηση της έντασης και την χαρά της συμφιλίωσης.Ισως για να βιώσουμε τον πρώτο και δεύτερο τύπο σχέσης σε μια.Έντονα συναισθήματα και σιγουριά μαζί.
Και να πως αναλύσαμε το γιατί η γυναίκες είναι υστερικές!!

Τα ιδια..και τα ιδια :-p

Έχεις καταλάβει τι μας λείπει Δανάη,έτσι?Ένα μόνο γιατι όλα τα άλλα τα έχουμε.Η πρωτοτυπία Δανάη.Και δεν εννοώ στην στυλιστική σου άποψη(φυσικά!).Το σκεφτόμουν χτες.Μόνο τεσσερα είδη υπάρχουν πια για μας.Κανένα άλλο.Οι άντρες μας κατηγορούν άδικα οτι τους βάζουμε όλους σε ένα τσουβάΛι.Λάθος!Σε τέσσερα τους βάζουμε,και έχει η καθεμία το δικό της.Μπορεί να διαφέρει στο μέγεθος,της Ευούλας ας πούμε θα μπορούσε να ήταν και πουγκάκι,αλλά το περιεχόμενο δεν αλλάζει και ιδιαίτερα..
Και επειδή σε βλέπω που ήδη έχεις σηκώσει το δακτυλάκι σου επιθετικά να μου απαντήσεις,ένα έχω να σου πώ:Βλάσης.
Και μην γυρίσεις ειρωνικά να μου πεις οτι το δικό μου γούστο στους άντρες έχει απόκλιση γηπέδου,γιατί το ξερεις φάση είναι και θα περάσει,και κακία σου εκ μερους σου που το σκέφτηκες .Καλημέρα φρυγανίτσα μου:-)

Το χάνουμε..

Χριστούγεννα..
Ή καλύτερα η εποχή που έχουμε συνενοηθεί να στολίζουμε με φωτάκια και κλαδιά φουντωτά οτι έχει λίγο χώρο ανεκμετάλευτο.Τα μπαλκόνια με μικροσκοπικά κόκκινα αγιοβασιλάκια να ιδρώνουν απο τα παχάκια τους να ανέβουν,μόνο και μόνο για να μας δώσουν μια coka-cola.Ρυθμούς τζαζ στο ραδιόφωνο,να σε νανουρίζει η φωνή του Σινάτρα και να αισθάνεσαι μια τέτοια ζεστασιά..Αν χιόνιζε...!Πότε θα πάμε στο χωριό του Αι-Βασίλη,ή στη Disneyland!!!!????
Και όλα αυτά τα περνάμε χωρίς να τα δούμε καν,ασχολούμαστε με πράγματα που θα είναι εδώ και μετά απο 15 μέρες,στεναχωριόμαστε,αγχωνόμαστε,κλαίμε..για ένα τηλέφωνο που δεν έγινε,για έναν λόγο που δεν υπόθηκε,για έναν άντρα που θα θέλαμε να θεωρούμε σύντροφο.Και το χάνουμε,ετσι απλά..
Την πιο ζεστή,παγωμένη εποχή του χρόνου!

Συνειδητοποίηση: Υπάρχουν αηδιαστικά πολλές γυναίκες στη blogoσφαιρα

- Που μιλάμε με στίχους του Ελύτη
-Που γράφουμε αυτοσχέδια ποιήματα-πονήματα για την απώλεια, την αγάπη, την απώλεια της αγάπης, το φως που πέρναγε μέσα από τις αμυγδαλιές εκείνο το απόγευμα που θα σου έλεγε σ'αγαπω, μπλα μπλα μπλα
-Που έχουμε μπλογκ στους τόνους του ροζ
-Που ακούμε τραγούδια με θρηνητικά σπαρακτικούς στίχους, βάφουμε τα νύχια της ψυχής μας στο χρώμα των Placebo και θρηνούμε. Σπαρακτικά.
-Που "κολλάμε" με ένα συγκεκριμένο μοντέλο άντρα και αρχίζουμε το φλερτ μέσω comments. Κάποτε αν είμαστε τυχερές, we might even stalk him!
- Που χρησιμοποιούμε λέξεις όπως Prada και Manolo Blahnik σαν να είναι κάτι το απτό και καθημερινό. Τι θα πει όχι, δεν είναι;
-Δημοσιογράφοι. Ή αρθρογράφοι. Ή wannabe δημοσιογράφοι που αθρογραφούν αθρόα τα φύλλα θροούν απαλόθραυστα φυλλώμματα ορθρινά.
-Που χάνουμε το χιούμορ μας για έναν άντρα. Κατ' επανάληψη.
- Που χάνουμε τον άντρα μας για ένα χιούμορ. Κατά μία έννοια. Επίσης κατ'επανάληψη.
-Που πίνουμε ζεστό καφέ σε κούπα με ζωγραφιές και έχουμε κρυφές ευαισθησίες.
-Που είμαστε έξυπνες, γλυκές, τρυφερές, witty, μορφωμένες και μελοδραματικές. Και αναζητάμε τον επίσης απλό, καθημερινό, έξυπνο, γλυκό, τρυφερό, witty, μορφωμένο και μελοδραματικό άντρα να μας πάρει από το χεράκι και να ζήσουμε το απόλυτο Love story.
-Που γράφουμε φίρδυν μίγδην σε αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, γιουγκοσλάβικα και σουαχίλι, οτιδήποτε προκειμένου να τονίσουμε τη συναισθηματική μας βαβέλ και την πολυπολιτισμική μας ελεγκάντσα...
-Που είμαστε τόσο μα τόσο δήθεν, ειδικά όταν ορκιζόμαστε ότι είμαστε αυθεντικές.
-Που ψάχνουμε το νόημα της ζωής και συζητάμε για έργα τέχνης. Ή το ανάποδο.
-Που έχουμε ένα κρυμμένο δράμα ή έναν φανερό θάνατο στο μπλογκοβιογραφικό μας. Έτσι για αλατοπίπερο.
-Που χρειαζόμαστε μου φαίνεται πολύ ξύλο για να συνέρθουμε.
- Που είμαστε αηδιαστικά τυχερές ώστε να έχουμε α) τέτοια παπούτσια β) τέτοιους άντρες που να μας ενέπνευσαν εκείνα τα συναισθήματα για τις αμυγδαλιές που λέγαμε γ) τέτοια adsl σύνδεση με τη μελαγχολία.
-Που πρέπει να μάθουμε να αυτοχαστουκιζόμαστε καμιά φορά.
-Αυτοχαστουκίστηκα. Ευχαριστώ. Γεια σας.

Monday's lessons

Τι μου έμαθε το σημερινό πρωί (άντε και το σαββατοκύριακο)

• Ότι η Πενέλοπε Κρουζ προφέρεται Πενέλοπε Κρουθ
• Ομοίως, it's Αλμοδόβαρ not Αλμοδοβάρ you idiot
• H λέξη quixotic είναι λόγος να αποκτήσεις ολόκληρο fanclub. Πoυ μαλλιοτραβιέται κιόλας.
• To αυθορμήτως κατσαρό μαλλί είναι υπέροχο για να λάμψεις στο γραφείο – όταν όμως σε καλούν για φωτογράφηση μοιάζεις με υπέροχα λαμπερό πρόβατο...
• Mόνο ο Clive μπορεί να είναι σέξι με σκονισμένο κοστούμι, αίματα, σαγιονάρα κι ένα μαυράκι στην αγκαλιά
• Ότι όλες οι μηχανές των φυσιολογικών ανθρώπων έχουν την εξάτμιση από τη μία μεριά. Του αγαπημένου σου συνεργάτη έχει κι από τις δυο.
• Και προκαλούν και οι δυο εξίσου χαριτωμένα εγκαύματα. Τί το θελες να δουλέψεις σάββατο;
• Ότι κανείς δεν θα νοιαστεί που δούλεψες σάββατο
• Ότι αν έχεις αδερφή "καλοπαντρεμένη" (πολύ καλοπαντρεμένη όμως) και μεταπτυχιακό από το St. martins μπορείς να γίνεις αρχισυντάκτρια. Εμπειρία; Ποια εμπειρία; 23;
• Ναι. 23.
• Ότι υπάρχουν πάνω από ένας τρόποι να δείξεις πόσο χάρηκες με την παραπάνω επιλογή. Κι όλοι εξίσου ψεύτικοι
• Ότι "some people just wanna fill the world with their silly love songs"
• Ότι μπορείς να αντλήσεις στιγμές χαράς από ένα ανθρωπάκι στο msn που περιμένεις απλά να γίνει πράσινο.
• Απλά για να το βλέπεις.
• "O τελευταίος που θα πεθάνει, να σβήσει τα φώτα"
• Ότι πρέπει επιτέλους να ανοίξεις ένα άλλο μπλογκ. Όχι τόσο...ροζ
• Ότι έχεις ΣΙΧΑΘΕΙ το ροζ.
• Α, και το προφίλ σου επίσης.
• Ότι μια μέρα απουσίας από το γραφείο είναι αρκετή για να μεταμορφωθεί σε Portobello market. Στρινγκ με γατάκια, κανείς;
• Τους Caiserchiefs.
• Ότι μια καινούρια θέση σε ένα σπαρταριστό περιοδικό είναι μισή χαρά όταν δεν μπορείς να τη μοιραστείς με αυτόν που θα καταλάβαινε...
• Πρέπει να μάθω να γράφω για άντρες...Ακούς ρε μαλάκα; (zero points.next try)
• Υπάρχουν ακόμα ταξιτζήδες που ακούνε Παπακωνσταντίνου.
• Ότι το μπεκρή μεζέ την επόμενη μέρα είναι χάλια μεζέ.
• Ότι μόλις πραγματοποίησες ακόμα ένα από τα όνειρά σου.
• Ότι σου λείπει το σημαντικότερο.
• Μου λείπεις.
• Κανείς δεν θα διαβάσει αυτό το άρθρο. Ούτε εσύ (thank god για το ανθρωπάκι)

"How to lose the one you love in 10 simple steps, and live unhappily ever after"

Copies signed by the proud author coming up...Προλάβετε.

Almost touching

Κάθε φορά που βρέχει θυμάμαι. Όχι ότι ξεχνάω και ποτέ...

"So close, no matter how far...Couldn't be much more from the heart"...

"Στον Παράδεισο έχω φτιάξει ένα νησί, ολόφτυστο εσύ"

Σε είδα στον ύπνο μου.

"Είναι τα μάτια μου διάφανες αυλαίες. Όταν τα κλείνω βλέπω μπρος μου ότι ποθώ"

"I imagine us walking."

Στριφογυρνούσα στο κρεβάτι αρνούμενη να σηκωθώ.

"Trop des souvenirs, des reves, trop des jours a penser a toi...
Peut-etre avons nous bien trop d' esperer
Ou bien c'est la chance qui nous a manquer"...

"Your French sucks!"

"You're Greek ARE getting rusty..."

"Todo siempre en ti fue naufragio."

Κάθε σταγόνα που πέφτει μυρίζει πάντα το ίδιο άρωμα

"I'm glad you liked my perfume. That means you're gonna love my smell too"

"Στείλε μου ένα πουκάμισό σου. I'm your groupie"


Το Λονδίνο θα με στοιχειώνει σε κάθε μου βήμα. Η Πόλις που πάντα θα με ακολουθεί...

"It was nice. Surreal but nice"

"Σ'αγαπώ γιατί το γέλιο σου που δεν έχω ακούσει ποτέ, ομορφαίνει τις μέρες μου. Σ 'αγαπώ γιατί μου επιτρέπεις να δω μες τα μάτια σου, κομμάτια δικά μου που νόμιζα πως είχα χάσει..."

"Κι επειδή υπάρχουν τόσες χιλιάδες επειδή για να σου πω..."

"Sunday morning, rain is falling"

"I never understood before"

Το αμάξι παίζει με τα νεύρα τα δικά μου και του Damien Ryce. Απο δω και μπρος, ταξί. Πόσο πια να σε ματώσει το Derti FM;;;

"Δεν παίρνω τα μάτια μου απο σένα"...

"I'm not your stranger, just a stranger in a crowd of many. You should be relieved you didn't jump mwro mou"

"I see you, the only one who knew me
Now your eyes see through me
I guess i was wrong...
You say the world has come between us,
our lives have come between us
still i know you just don't care...
And i say, what about Breakfast at Tiffany's
You said i think i remember the film and
as i recall i think we both kinda liked it
and i say well, that's one thing we got"

Χάος στο γραφείο. Δεν μπορώ να δουλέψω, βάζουν καινούριο πάτωμα. Ευτυχώς.

"Του είπες ότι τον αγαπάς!; Σε ποια ερώτηση;;; Δεν είπαμε δεν θα παρέχουμε πληροφορίες που κανένας δεν ζήτησε;;;"

"But fall into you is all i ever do"

"Είναι οι άμυνες μου, δεν επιτρέπω στον εαυτό μου πια να παρασυρθεί από σένα"

"Sucker love i always find someone to bruise and leave behind" even if it's me...

Αλλαγές στο καθεστώς. Weird

"Και για τις επόμενες βδομάδες ή μήνες, I'll always feel weird when i have something good or bad to share"

"Τί νέα;"

"Somehow i can't answer that question. Too generic"

Εγώ ήμουν άρρωστη. Ναι, είμαι καλύτερα ευχαριστώ που ρωτάς. I was bleeding for five days. Well, isn't it ironic; Πάντα τα ψυχοσωματικά μου έβρισκαν τρόπο έκφρασης

"I hate dogs, i could never have a dog"

Ερωτεύτηκα ένα σκύλο. Τον κράτησα για μια μέρα, τον πήρε μια dogmaniac που έχει άλλα τρία. Είναι γελοίο πόσο στενοχωρήθηκα. Τον είχα βγάλει Μπρεχτ.

"I am on a train. No, literally, i am"

"Wraia eikona..."

"Poia?"

"C'est train qui c'est en va
c'est un peu de moi
qui part..."

"No, i won't understand. Alla den tha einai kai to mono pragma pou den katalavainw"

"My sweet prince, you are the one..."

"And then, there's another one and another one"

Μεσημεριάζει. Τα τηλέφωνα χτυπάνε. Η τάξη αποκαθίσταται. Almost...

"Ζωή σου είναι ότι έζησες"

"Κι αυτά που δεν έζησες τί είναι;"

"Καρδιά σου"...

Όντως, όλα πάντα ναυαγίζουν σε σένα..........

Please forgive my heart
if i showed that i care
but i love you more than moments
we have, or have not shared..

Diary of my antibody

4η μέρα abnormality. Πόσο πια;;;

Απο το πρωί βρίσκομαι σε εκείνη την κατατονική φάση που με αγκαλιάζει δευτερόλεπτα πριν αρχίσω να χαιδεύω την υστερία.

Τα χέρια μου φτάνουν μέχρι τους καρπούς. Τα πόδια μου μέχρι τους αστραγάλους. Απο κει και πέρα, 4 παγωμένα μικρά χταπόδια. Χωρίς κόκαλα. Πώς περπατάω;

Καινούρια πούδρα; Μην βάζεις τόσο, είσαι πολύ χλωμή...That's my skin you idiot...

Το ελάχιστο εναπομείναν αίμα στις φλέβες μου βράζει σε αναζήτηση εξέγερσης. Τα πάντα είναι λόγος. Σήκωσε το το γαμημένο το κινητό! Κρυώνω

Κρυώνω

Κρυώνω

Ο εγκέφαλός μου μια μικρή μάζα σαν άψητο κοκορέτσι. Οι λέξεις λογισμικά που δεν καταγράφονται.

Ίσως ένα χαρακίρι;

Μπα...Γιατί ανασύρω τον Nick Cave. "Death is not the end."

And as if δεν ήμουν αρκετά χάλια, η καρδιά μου ξεκούρδιστη, παλιά κασέτα σε walkman που έχει πέσει η μπαταρία και μπασάρει. Θυμάμαι και τους Fosca. "Oh no, there's still reincarnation!"

Ας αντέξουμε και μια 5η μέρα να δούμε τι θα γίνει...

Κυριακή βράδυ. Ή Δευτέρα πρωί;

Τι μου'μεινε από ένα υπερglamorous πουσουκού;

1) Τα καπέλα-μελισσοκόμος του Giorgos Eleutheriades
2) Η καράφλα του ενός από τους Deux Hommes
3) Η Patricia Field up close and personal...και λένε εμένα κιτς!
4) Ένας καβγάς που φοράει Prada
5) Φουσκάλες από τα τακούνια
6) Μια όρεξη για shopping (σιγά το νέο)
7) Μια όρεξη για...σκέψεις που κάνουν κακό. Για συναισθήματα που κάνουν κακό. Και που μπορούν να κάνουν ακόμα και το πιο glamorous πουσουκού του κόσμου να μοιάζει...άδειο...μια φλούδα στο αμύγδαλο του κόσμου...

"Που να πάρει η ευχή
βρέθηκε πάντα να ζητάμε
αυτό ίσα που δε γίνεται.

Άμε δάκρυ μου, άμε
Πάρε τους δρόμους του ουρανού
Για σένα η αγρυπνία τούτη..."

(Οδ. Ελλύτης, Το Αμύγδαλο του Κόσμου)

8) Μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια. Και καμία όρεξη για make-up. Oh wait, έχω το Party survival Kit που μου έκαναν δώρο. Για αμετανόητα party girls σαν κι εμένα. Γιούχου...

Το αμύγδαλο του κόσμου είναι πικρό.

Και δεν μπορείς να το βρεις

παρεξ αν κοιμηθείς

μισός έξω απ' τον ύπνο...

Fucking hell!!!

Μου βγαίνει αβίαστα, είπε ο Clive Owen σε μια συνέντευξη του. Σαν προσευχή. Well, i coudln't agree more. Fucking hell indeed

Τι σημασία έχει η πολιτική; Τι θα αλλάξει ο κάθε υποψήφιος; Θα σοω πω εγώ τι θα αλλάξει.

Μόλις εκλεχτεί, θα φροντίσει όλοι οι άνθρωποι του προηγούμενου καθεστώτος να πάρουν το δρόμο για την απώλεια.

Αυτό. Και ξέρεις τι σημαίνει αυτό;

Well, fucking hell. Μια γυναίκα 60 χρονών που έχει δώσει 20 χρόνια από τη ζωή της σε μια θεατρική ομάδα, την έχει πάρει από χάος και έχει κάνει ολόκληρο εργαστήρι, με βιβλιοθήκες και παιδικά τμήματα και βραβεία σε φεστιβάλ...Ε, ΑΥΤΗ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΘΑ ΒΡΕΘΕΙ ΧΩΡΙς ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΠΕΙΔΗ ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΜΑΛΑΚΑΣ!

Κι η ομάδα θα διαλυθεί, γιατί αν βάλει άλλο σκηνοθέτη δικό του, τα παιδιά θα σηκωθούν να φύγουν. Και τόση δουλειά τόσων χρόνων, θα πάει χαμένη Just like that.

Και το χειρότερο, είναι ότι αυτό είναι απλώς ένα δείγμα της ελληνικής πραγματικότητας. ΑΝ βγει ο μπλε, διώχνει τους πράσινους. Αν βγει ο πράσινος, απολύει με συνοπτικές διαδικασίες τους μπλε. Αν βγει ο μωβ με κίτρινες βούλες απολύει όλους τους υπόλοιπους. And rusfeti rules...

Τη μισώ αυτή τη χώρα. Μισώ την υποκρισία της και την αναξιοκρατεία της. Μισώ τους ανθρώπους της που θεωρούν ότι είναι καλύτεροι από όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους του σύμπαντος. Που ψηφίζουν παρωχημένους δεξιούς ή εξίσου παρωχημένους αριστερούς που όλοι σε τελική ανάλυση τους ξένους θέλουν να διώξουν (οι μεν τους Αλβανους, οι δε τους Αμερικάνους. Θα επιτύχουν και οι δύο εξίσου). Μισώ το παράλογο της γραφειοκρατείας μας. Σε μισώ κι εσένα αγαπητέ δήμαρχε. Ευχαριστούμε πολύ για την ευγενική σου προσφορά στη θεατρική ομάδα του δήμου, ευχαριστούμε που θα στείλεις μια γυναίκα 60 χρονών προς ανεύρεση εργασίας. Κι όπως λέει ο Clive, NOW FUCK OFF AND DIE.

M.

Έτσι περπατάω εγώ αγάπη μου
Κοιτώντας πίσω
Μάρμαρο οι κίονες του μέλλοντος από παρελθόντα αλμυρά
και λουλούδια δάκρυ στα αετώματα
Αφροπαρμένα δώρα κορυφών που βασιλεύουνε...

Βαθειά μες την κερύθρα του κόσμου
εκεί που πέφτοντας απλώνεσαι ίνες και λέξεις
και πλέκεσαι ζεστές κρυψώνες μέχρι το τελευταίο ατσάλι
Αφής σεντόνια οι νότες, ανάσα δεν έχουν δείκτες
όστρακα, κοράλια, δάχτυλα,
με το ρολόι του βυθού και με το μωβ της αγάπης
Στιλπνό φτερό κόρακα τρυπάει το φόβο
Τρυπάει το φως να περπατάω κοιτάζωντας πίσω...

Όνειρα σύννεφα, του Πάντοτε ακορντεόν
ο απόηχος μιας λίμνης φιλιού απόλυτο
Πόσο ο Θεός τραγούδησε σε μια σταγόνα!
Έλαμψε ο ψεύτης κόσμος μου στα μάτια σου
Κι ανοίξανε τα μάτια σου τον κόσμο
Καινούριοι ερωδιοί εκεί, χιονένιες μπάλες

Η ώρα του ήλιου μάτωσε στην πόρτα σου

μάτωσε η χαρά μου περπατώντας πίσω

Πίσω στο χρόνο, πίσω στα τραγούδια

Στη σχισμή δάκρυ απαλό χόρδισμα Σύμπαν

πίσω στο δρόμο για τ'αστέρια και πίσω

στο ασπρόμαυρο της νύχτας που αγκαλιάζει

στρατηγικής κάλυκα με έρωτα ύπνο...

Πίσω σε ψάρια που αγαπάνε και πίσω στη φωνή

που δεν ξημέρωσε ποτέ κι ακόμα πιο πίσω

στο αχ! των δυο ματιών, χαμόγελο μαργαριτάρι

ακονισμένες πέτρες πασπαλίσανε το χρώμα

και να το ροζ, να το λευκό

να η ζωή στο κόκκινο, να η ψυχή μου

Η ψυχή μου από το τώρα ανεβαίνει βουνά

Και κατεβαίνει γαλαξίες μυστικές υποσχέσεις

Να ζω για σένα και ας μη ζήσαμε

Να καίω για σένα

Κι ας μην έγινε το χέρι σου ανάσα ηφαιστειακή

Να ταξιδεύω εσένα κι ας έμεινε η βάρκα

στου περίπου το μουράγιο, στης μοίρας το ανέκδοτο

Εδώ η βάρκα, εδώ και η ανάσα σου

Εδώ και τα ατελείωτα Α του έρωτα

Θαυμασμός χρυσής κλωστής στο πια της καταιγίδας

Εδώ να βρέχομαι, να φυλλοροώ, να ανθίζω

Κι απο δω να σε χάνω αγάπη μου κοιτάζωντας πίσω...

20.

Placebo: without you, i'm Nothing

Fosca, Diary of an anti-body

Τέρμα. Τώρα μόνο τα τραγούδια, ένα περίεργο soundtrack (παρα-ομιλούσας) σιωπής...

O τύπος με το βαμμένο ξανθό μαλλί, καλά τα λέει στο I'm on your side


"I admit it was a bad idea
for us to try and be
one of those glowing examples
of Love's Great Alchemy...

...But when unforeseen
events threaten your scene
i'm on your side

All these times we stayed in all day
and you fed me cereal in bed
haven't even been upstaged today
at least not in this sad head

Though i'll hold your coat
it's still on you i dote
and though we're far removed...
...i'm on your side"

ή στο I have been happier

"i know
i have been happier
i have been luckier
than you find me now
i know
life did not begin today
oh, just grow up you say,
ok then, you first...

...and though i don't mind the night outside
the inside one i mind...

...and i know
i could have you on a plate
but my room is such a state
and my heart is too"

και στο τέλος του Rude Esperando

"...please stop me
from thinking too much
please stop me
i'm minding too much
please stop me
i'm saying too much
please stop me"

παρόλα αυτά, επειδή προφανώς η ζωή δεν άρχισε σήμερα, αλλά συνεχίζεται και σήμερα και αύριο (and you told me to remember the white blanket, remeber?),

"let's show we've got some nerve

supine on the astroturf

let's realise our worth

supine on the astroturf

it's not too late to love"

Don't forget to supine on the astroturf που και που...

Η πανσέληνος φταίει για όλα..

Δεν είμαι καλά..

Πίστευα οτι το να τον χάσω ετσι πριν 2 χρόνια θα μου έκανε κακό μόνο η έλειψη της παρουσίας του..Με ένα περιστατικό που έγινε όμως πριν λίγες μέρες σε μια κουζίνα στου Ζωγράφου συνηδητοποίησα κάτι που δεν είχα υπολογίσει..Έχασα την πίστη μου στους ανθρώπους οτι θέλουν να μείνουν μαζί μου.
Με το να αλλάξει τα πάντα μέσα μου μέσα σε 1 ώρα,πήρε μαζί του την σιγουριά που του είχα και δεν μου άφησε μια σταγόνα να χαρίσω σε κανέναν..
Πανικοβάλλομαι και στην παραμικρή ένδειξη αδιαφορίας, απογοητεύομαι ακόμα και απο μια ατυχή αντίδραση σε μια εκδήλωση αγάπης.Ακυρώνω όλα τα καλά με την ταχύτητα που μου είχε ζητήσει βουβά να κάνω ο άλλος..
Νιώθω οτι θα τον χάσω απο τον φόβο μου να μην γίνει..
Φοβάμαι να ζήσω απο τον φόβο να μην ξανα-..

Για έναν άντρα. Ή για ένα παπούτσι;

Αυτή η μέρα δεν είναι καλή για μένα. Καθόλου όμως. Δεν φτάνει που βλέπω πράγματα γραμμένα που θα προτιμούσα να μην δω ποτέ, δεν φτάνει που φαντάζομαι πράγματα που θα προτιμούσα να μην φανταστώ ποτέ, τώρα ακούω και πράγματα. ΠΟυ ναι, θα προτιμούσα να μην ακούσω ποτέ.

Το να πας τα παπούτσια σου στον τσαγγάρη είναι φυσιολογικό. Το να πας τα αγαπημένα σου παπούτσια στον τσαγκάρη χωρίς να έχουν κανένα πρόβλημα μόνο και μόνο επειδή η αυτού εξοχότης μαμά μπέρδεψε τις άσπρες δερμάτινες μπότες με τις λουστρινένιες μαύρες πλατφόρμες (ΜΑ ΠΩς ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ???), Ε ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ.Ειδικά όταν ακολουθούν τα παρακάτω:

η μαμά, μετά από ένα απειλητικό τηλεφώνημα που είχε σχέση με ένα τραπεζάκι, αναπτήρα και πολλά πριονίδια, πάει πίσω στον τσαγκάρη να του πει ότι έκανε λάθος.

ο τσαγκάρης σε κρίση επαγγελματισμού αποφαίνεται πως θα κρατήσει τα παπούτσια. Έχουν λίγο φθαρμένο τακουνάκι!!!!!

ΟΧΙ, ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΦΘΑΡΜΕΝΟ, ΟΥΤΕ ΤΑΚΟΥΝΑΚΙ.ΕΙΝΑΙ ΠΛΑΤΦΟΡΜΕΣ ΒΛΑΚΑ!

Σήμερα, μετά από ένα κακό ξεκίνημα, μερικές ευχές για βουντού μιας συγκεκριμένης μπλογκο-γκόμενας (μπλογκόμενας για συντομία) και μερικά δάκρυα, έτσι για αλλαγή, χτύπησε το τηλέφωνο. Η αυτού εξοχότης.

-Ε,ε,ε.... Πήρα τα...παπούτσια σου απο τον...τσαγκάρη.
-(*@&%#(!&@(%&(@(!%@&(^(!@%&#(!%@() Ακούω
-Ε, δεν εχουν πια ενιαίο τακούνι.
-*&@^#*&%!@&*$*!%^@*485785=========Τί;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
-ε, έχουν ένα μικρό τακουνάκι, ψέμματα να πω; Αλλά μη στενοχωριέσαι. ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΦΘΑΡΜΕΝΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Φωτιά. αναπτήρα. Τραπεζάκια ακρωτηριάσμένα. Die,die,dieeeeeeeee. Αν σκεφτείς ότι έχω όπως και σήμερα φιλενάδα, 1,2,3,4,5,6,7,8,9,10,11 διαφορετικά πράγματα που πρέπει να γράφω ταυτόχρονα, αν σκεφτείς ότι πρέπει να βρω το χρόνο και τη διάθεση να τσεκάρω εκείνο το δωμάτιο για τη Ρώμη (μη βαράς), αν σκεφτείς ότι ο καφές μου έχει κρυώσει ΚΙ ΕΓΩ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΕΙΝΑΙ ΧΑΜΕΝΟΙ ΕΡΩΤΕΣ ΚΑΙ ΧΑΜΕΝΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ....ε οχι, αυτή η μέρα δεν άρχισε καλά για μένα.

Respect!

Yeah!

Είμαστε πολλοί..

Το θέμα είναι πόσοι θα είμαστε στις 31 Οκτώβρη..γιατι όπως πολύ εκνευριστικά παρατήρησε ένας μισητός σοφός,όταν δεν θέλεις κόσμο,δεν έχεις που να τον βάλεις και όταν νιώθεις μόνη σου στην επιθεώρηση,καλύτερα άρχισε να το συνηθίζεις!
Νομίζω πως θα αρχίσω να πιστεύω οτι έκανα μια δωρεά στους ανθρώπους που με πήραν κοριτσάκι και με άφησαν οργισμένη εργαζόμενη. Μπορεί η συμπεριφορά τους να ανήκει στο κοινωνικό πλαίσιο εκμάθησης του ρητού "Έτσι είναι η ζωή,στα έλεγα εγώ και συ με έγραφες"..
Τι να πω..

Κρίμα..

Νομίζω οτι μπορούσε να σωθεί πρίν υποθεί το "έτσι κ έτσι"..και όχι μόνο αυτό.Το σκεφτόμουν χτες.Δεν μας έχουμε εμπιστοσύνη, και ναι,δεν μπορώ πω τελείως άδικα (βλέπε αγαπητό αναρχικό στοιχείο λύκειο κ "μεγάαλο κόλλημα)αλλά έχουν υπάρξει και καλές στιγμές!
Θυμάσαι Goody's Αλεξάνδρας πριν 6 περίπου χρόνια "one" πετυχημένη ενόχληση και πρίν 2 χρόνια περίπου Αλεξάνδρας κ Πανόρμου ένα εκνευριστικά αργό τύλιγμα τσιγάρου που δεν αφήσαμε να ολοκληρωθεί?
Μπορούσαμε να το σώσουμε,αλλά δεν μας αφήνουμε..
'Ισως να είναι καλύτερα έτσι, ίσως γιαυτό είμαστε ακόμα έτσι μαζί..
Φιλική λογοκρισία,θυμάσαι? Ποτέ δεν θα μάθουμε πόσο καλό ή κακό μας έκανε.
Δέχομαι τον τίτλο της κακιάς πεθεράς, αλλά με τρώει πόσα ακόμα θα μπορούσαμε η μια στην άλλη.

Όπως πολύ σωστά υπέθεσες σήμερα θα αναλύσουμε το θέμα της επίμονης φιλικής λογοκρισίας. Ω,ναι..! Διότι ώρα είναι να μας πεις οτι πάλι για όλα εμείς φταίμε! Καταλαβαίνεις τώρα γιατί δεν πιστέυω στον θεσμό της Δημοκρατίας?!Πάντα θα υπάρχει μια επιστήθια φίλη που θα καταπιέζει τις αυθόρμητες κινήσεις σωτηρίας μας.
Με αναγκάζεις λοιπόν να σε γυρίσω πίσω στο χρόνο,περίπου 6 χρόνια πριν,σε κάποια Goody's της Αλεξάνδρας όπου χωρίς ίχνος διακριτικότητας διακόψαμε το δείπνο κάποιου ξαφνιασμένου επώνυμου,με διόλου δυσάρεστα αποτελέσματα για την επαγγελματική μας εξέλιξη σε έναν συγκεκριμένο τομέα.
Και ξανά πρίν απο περίπου 2 χρόνια,σε ένα φανάρι Πανόρμου κ' Αλεξάνδρας,που δώσαμε την ευκαιρία σε έναν μηχανόβιο να χτίσει μια γέφυρα..
Είναι αυτονόητο οτι παραβλέπω τις μεγάλες μας αποτυχίες (βλέπε συνομιλία με έναν αναρχικό στο λύκειο+"μεγάλο κόλλημα")για να καταλήξω στο εξής:
'Ισως και κάποια πράγματα να είχαν εξελιχθεί διαφορετικά και πιθανόν πιο ευχάριστα αν μαγικά είχε επέμβει η μία στη ζωή της άλλης..Αρκεί να είχαμε λίγο περισσότερη εμπιστοσύνη!Αλήθεια πιστέυεις οτι δεν θα μπορούσε να σωθεί πριν υποθεί το "έτσι κ έτσι"...??
Κρίμα είναι...

Νομίζω η γραμματεία μου έδωσε λάθος νούμερο και θα ξαναπάω αύριο για να την ικετέψω αυτοπροσώπος να με βάλει οπουδήποτε να κάνω πρακτική,μετά απο ένα εξάμηνο που έχασα για να έχω επιλογές..!
Απο το βράδυ του Σαββάτου μόνο μια ερώτηση με απασχολεί:Μετά απο 14 χρόνια φιλίας,θα μοιάζουμε τοσο εφιαλτικά η μια με την άλλη?Δηλαδή ο συγχρονισμός των περιόδων μας είναι απλά ένας πρόδρομος για το τι θα επακολουθήσει...?
Και μια που το έφερε η κουβέντα, σε περίπτωσει που σου καρφωθεί ένα αθώο τσεκούρι στο λαιμό κάποιο βράδυ,θα μου το πεις? :-p

Νανάη μου:

Δεν ξέρω γιατί θέλω να μας δώσω ακόμα έναν χώρο να καταθέτουμε τις άκρως αντίθετες απόψεις μας...αλλά πάντα θα μ'αρέσει να σε κράζω και να με αγνοείς, να με αμφισβητείς και να σε αγνοώ!!!!! :-)))))) πρέπει να το ψάξουμε!

Μόνο έτσι μπορούσα να σου απαντήσω...!