M.

Έτσι περπατάω εγώ αγάπη μου
Κοιτώντας πίσω
Μάρμαρο οι κίονες του μέλλοντος από παρελθόντα αλμυρά
και λουλούδια δάκρυ στα αετώματα
Αφροπαρμένα δώρα κορυφών που βασιλεύουνε...

Βαθειά μες την κερύθρα του κόσμου
εκεί που πέφτοντας απλώνεσαι ίνες και λέξεις
και πλέκεσαι ζεστές κρυψώνες μέχρι το τελευταίο ατσάλι
Αφής σεντόνια οι νότες, ανάσα δεν έχουν δείκτες
όστρακα, κοράλια, δάχτυλα,
με το ρολόι του βυθού και με το μωβ της αγάπης
Στιλπνό φτερό κόρακα τρυπάει το φόβο
Τρυπάει το φως να περπατάω κοιτάζωντας πίσω...

Όνειρα σύννεφα, του Πάντοτε ακορντεόν
ο απόηχος μιας λίμνης φιλιού απόλυτο
Πόσο ο Θεός τραγούδησε σε μια σταγόνα!
Έλαμψε ο ψεύτης κόσμος μου στα μάτια σου
Κι ανοίξανε τα μάτια σου τον κόσμο
Καινούριοι ερωδιοί εκεί, χιονένιες μπάλες

Η ώρα του ήλιου μάτωσε στην πόρτα σου

μάτωσε η χαρά μου περπατώντας πίσω

Πίσω στο χρόνο, πίσω στα τραγούδια

Στη σχισμή δάκρυ απαλό χόρδισμα Σύμπαν

πίσω στο δρόμο για τ'αστέρια και πίσω

στο ασπρόμαυρο της νύχτας που αγκαλιάζει

στρατηγικής κάλυκα με έρωτα ύπνο...

Πίσω σε ψάρια που αγαπάνε και πίσω στη φωνή

που δεν ξημέρωσε ποτέ κι ακόμα πιο πίσω

στο αχ! των δυο ματιών, χαμόγελο μαργαριτάρι

ακονισμένες πέτρες πασπαλίσανε το χρώμα

και να το ροζ, να το λευκό

να η ζωή στο κόκκινο, να η ψυχή μου

Η ψυχή μου από το τώρα ανεβαίνει βουνά

Και κατεβαίνει γαλαξίες μυστικές υποσχέσεις

Να ζω για σένα και ας μη ζήσαμε

Να καίω για σένα

Κι ας μην έγινε το χέρι σου ανάσα ηφαιστειακή

Να ταξιδεύω εσένα κι ας έμεινε η βάρκα

στου περίπου το μουράγιο, στης μοίρας το ανέκδοτο

Εδώ η βάρκα, εδώ και η ανάσα σου

Εδώ και τα ατελείωτα Α του έρωτα

Θαυμασμός χρυσής κλωστής στο πια της καταιγίδας

Εδώ να βρέχομαι, να φυλλοροώ, να ανθίζω

Κι απο δω να σε χάνω αγάπη μου κοιτάζωντας πίσω...