Για έναν άντρα. Ή για ένα παπούτσι;

Αυτή η μέρα δεν είναι καλή για μένα. Καθόλου όμως. Δεν φτάνει που βλέπω πράγματα γραμμένα που θα προτιμούσα να μην δω ποτέ, δεν φτάνει που φαντάζομαι πράγματα που θα προτιμούσα να μην φανταστώ ποτέ, τώρα ακούω και πράγματα. ΠΟυ ναι, θα προτιμούσα να μην ακούσω ποτέ.

Το να πας τα παπούτσια σου στον τσαγγάρη είναι φυσιολογικό. Το να πας τα αγαπημένα σου παπούτσια στον τσαγκάρη χωρίς να έχουν κανένα πρόβλημα μόνο και μόνο επειδή η αυτού εξοχότης μαμά μπέρδεψε τις άσπρες δερμάτινες μπότες με τις λουστρινένιες μαύρες πλατφόρμες (ΜΑ ΠΩς ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ???), Ε ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ.Ειδικά όταν ακολουθούν τα παρακάτω:

η μαμά, μετά από ένα απειλητικό τηλεφώνημα που είχε σχέση με ένα τραπεζάκι, αναπτήρα και πολλά πριονίδια, πάει πίσω στον τσαγκάρη να του πει ότι έκανε λάθος.

ο τσαγκάρης σε κρίση επαγγελματισμού αποφαίνεται πως θα κρατήσει τα παπούτσια. Έχουν λίγο φθαρμένο τακουνάκι!!!!!

ΟΧΙ, ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΦΘΑΡΜΕΝΟ, ΟΥΤΕ ΤΑΚΟΥΝΑΚΙ.ΕΙΝΑΙ ΠΛΑΤΦΟΡΜΕΣ ΒΛΑΚΑ!

Σήμερα, μετά από ένα κακό ξεκίνημα, μερικές ευχές για βουντού μιας συγκεκριμένης μπλογκο-γκόμενας (μπλογκόμενας για συντομία) και μερικά δάκρυα, έτσι για αλλαγή, χτύπησε το τηλέφωνο. Η αυτού εξοχότης.

-Ε,ε,ε.... Πήρα τα...παπούτσια σου απο τον...τσαγκάρη.
-(*@&%#(!&@(%&(@(!%@&(^(!@%&#(!%@() Ακούω
-Ε, δεν εχουν πια ενιαίο τακούνι.
-*&@^#*&%!@&*$*!%^@*485785=========Τί;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
-ε, έχουν ένα μικρό τακουνάκι, ψέμματα να πω; Αλλά μη στενοχωριέσαι. ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΦΘΑΡΜΕΝΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Φωτιά. αναπτήρα. Τραπεζάκια ακρωτηριάσμένα. Die,die,dieeeeeeeee. Αν σκεφτείς ότι έχω όπως και σήμερα φιλενάδα, 1,2,3,4,5,6,7,8,9,10,11 διαφορετικά πράγματα που πρέπει να γράφω ταυτόχρονα, αν σκεφτείς ότι πρέπει να βρω το χρόνο και τη διάθεση να τσεκάρω εκείνο το δωμάτιο για τη Ρώμη (μη βαράς), αν σκεφτείς ότι ο καφές μου έχει κρυώσει ΚΙ ΕΓΩ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΕΙΝΑΙ ΧΑΜΕΝΟΙ ΕΡΩΤΕΣ ΚΑΙ ΧΑΜΕΝΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ....ε οχι, αυτή η μέρα δεν άρχισε καλά για μένα.