Όπως πολύ σωστά υπέθεσες σήμερα θα αναλύσουμε το θέμα της επίμονης φιλικής λογοκρισίας. Ω,ναι..! Διότι ώρα είναι να μας πεις οτι πάλι για όλα εμείς φταίμε! Καταλαβαίνεις τώρα γιατί δεν πιστέυω στον θεσμό της Δημοκρατίας?!Πάντα θα υπάρχει μια επιστήθια φίλη που θα καταπιέζει τις αυθόρμητες κινήσεις σωτηρίας μας.
Με αναγκάζεις λοιπόν να σε γυρίσω πίσω στο χρόνο,περίπου 6 χρόνια πριν,σε κάποια Goody's της Αλεξάνδρας όπου χωρίς ίχνος διακριτικότητας διακόψαμε το δείπνο κάποιου ξαφνιασμένου επώνυμου,με διόλου δυσάρεστα αποτελέσματα για την επαγγελματική μας εξέλιξη σε έναν συγκεκριμένο τομέα.
Και ξανά πρίν απο περίπου 2 χρόνια,σε ένα φανάρι Πανόρμου κ' Αλεξάνδρας,που δώσαμε την ευκαιρία σε έναν μηχανόβιο να χτίσει μια γέφυρα..
Είναι αυτονόητο οτι παραβλέπω τις μεγάλες μας αποτυχίες (βλέπε συνομιλία με έναν αναρχικό στο λύκειο+"μεγάλο κόλλημα")για να καταλήξω στο εξής:
'Ισως και κάποια πράγματα να είχαν εξελιχθεί διαφορετικά και πιθανόν πιο ευχάριστα αν μαγικά είχε επέμβει η μία στη ζωή της άλλης..Αρκεί να είχαμε λίγο περισσότερη εμπιστοσύνη!Αλήθεια πιστέυεις οτι δεν θα μπορούσε να σωθεί πριν υποθεί το "έτσι κ έτσι"...??
Κρίμα είναι...