Κλείσαμε!

Είτε τη βγάλετε σε ταβερνάκια...



Είτε πάτε να γνωρίσετε καινούριους, εξωτικούς πολιτισμούς...


είτε πάτε για κάμπινγκ...


είτε απλώς αράξετε στην πόλη...


για ξάπλες με καλή παρέα...


ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΕΝΑ ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ! ΚΑΛΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ!

Φιλία δεν είναι...

"Τι; Έδειξες στο αγόρι σου φωτογραφία μου; Κι αν την βάλει σε πορνοσάιτ; Θα έπρεπε να ερωτηθώ."

"Ελαττώματα; Δεν μπορώ να σκεφτώ να έχω κανένα"

"...Δεν ξέρω...."

"-Αρραβωνιάστηκα.
-Αστειεύεσαι.
-Αυτό (δείχνει το δαχτυλίδι), δεν αστειεύεται!"

"...Δεν ξέρω..."

"Δεν μπορώ να έρθω για μπάνιο μαζί σας. Δεν είμαι μόνη μου πια. Έχω να λογοδοτώ για τις πράξεις μου αν θέλω να λέγομαι γυναίκα του"

"Δεν μου άρεσε ο τρόπος που μου είπατε την αλήθεια. Ήταν πολύ χύμα."

"Πρέπει να σεβαστείτε το γεγονός ότι διάλεξα να ζω τη ζωή αρραβωνιασμένης. Κάποια στιγμή, όταν αρραβωνιαστείτε κι εσείς, θα καταλάβετε"

"...Δεν ξέρω..."

Για μένα φιλία είναι...



...Να σκαρφαλώνεις παντού μαζί με τον άλλο. Ακόμα κι αν δεν ξέρεις πάντα πως θα κατέβεις.








Υ.Γ. Κακώς χρησιμοποίησα φράσεις δικές σου στο ποστ αυτό. Θα έπρεπε να ερωτηθείς.

Πως είσαι έτσι;

Λίγες μέρες πριν, στη δουλειά των ονείρων μου

-Κυρία διευθύντρια να σας πω κάτι επείγον...
-Απαπαα, αυτά τα βραχιόλια δεν πάνε καθόλου με το φόρεμα σου!
-Ναι κυρία Π., αλλά για το τεύχος που κλείνει πρέπει να βάλουμε
-Τι λες χριστιανή μου που θα μιλήσεις για στιλ με αυτά τα βραχιόλια!Μα είναι δυνατόν; Το φόρεμα σου έχει ΚΡΕΜ λουλουδάκια, κι αυτά τα βραχιόλια είναι ΑΣΠΡΑ!
-Και...δεν πάνε;
-Αχ θεε μου θα τρελαθώ! Λοιπόν, αυτά θα βγούνε (μου τα βγάζει), και θα πας απόψε να πάρεις μερικά σαμπανί, χρυσά, ασημένια κάτι που να ταιριάζει τελοσπάντων.
-Μάλιστα.
-Και μη σε ξαναδώ με αυτή την τσάντα. Πρέπει να προσέχεις πολύ.
-Μάλιστα. Να σας πω για το τεύχος που κλείνει;
-Άντε..Άντε...Ευτυχώς αυτό το φουστάνι δεν σου πάει κι άσχημα
-Ευτυχώς!
-Αλλά μέχρι τα Χριστούγεννα θα έχεις χάσει κιλά ε;Τ'ακούσατε όλοι;Θα σε ζυγίζω κάθε μέρα! Και μη σε ξαναδώ με αυτό το βερνίκι στα νύχια!Τελείως περσινή σεζόν!
-Μάλιστα...

Λίγες μέρες πριν, στο κατάστημα αξεσουάρ των ονείρων μου

-Αυτό;
-Καλά Δ., σοβαρά μιλάς; Θα κρεμάσεις αυτό το πράγμα πάνω σου;
-Μα θα της αρέσει, είμαι σίγουρη ότι θα της αρέσει!
-Ναι και στη γιαγιά μου θα αρέσει...Με κάτι τέτοια στολίζει τον επιτάφιο.
-Μ. πρέπει να το πάρω! Η καριέρα μου κινδυνεύει!
-Πάρε αυτό το γλυκούλι κολιέ τουλάχιστον...
-Απαπα, είσαι καλά; Είναι περσινή τάση...θα με απολύσει!
-Δ. δεν πάμε σινεμά; Είσαι σε εύθραυστη ψυχολογική κατάσταση,ότι ψωνίζεις μπορεί και θα χρησιμοποιηθεί εναντίον σου...Άσε κάτω αυτό το string!
-Μα γιατί, δεν είναι πολύ ωραίο;Δεν θα του αρέσει;
-Άμα προλάβει και το δει...Η Π. θα το εγκρίνει;
-Δεν ξέρω...Μήπως χρειάζομαι κι αυτά τα σκουλαρίκια;
-Δεν ξέρω, θα σου δώσουν την αύξηση που χρειάζεσαι;

Λίγες ώρες μετά, στο λεωφορείο

-Τελικά το string το πήρες;
-Όχι...
-Πάλι καλά...Αλλά γιατί όχι;
-Δε νομίζω ότι μπορώ να κάνω σεξ με κάτι που δεν θα ενέκρινε η Π.!
-.......

Την άλλη μέρα, στο γραφείο των ονείρων μου

-Παιδιά, είδατε όλοι τη Δ.; Τι καλοντυμένη που είναι σήμερα, να το πούμε αυτό!
-Ευχαριστώ κυρία!
-Αν και το φόρεμα είναι μισό δάχτυλο πιο κοντό απ' ότι θα πρεπε...Μας κατέστρεψες!
Δεν είπαμε θα κάνεις ότι σου λέω άμα θες να προοδεύσεις;;;
-Μάλιστα κυρία Π...

?

Απο που βγήκε η φράση "ζωή και κότα"..??

Επιτέλους!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

...Glamour, watch out!I'm a coming..

Δε θέλω. Καθόλου όμως...

1)Να με εμποδίσει Ο φόβος μου για τα ύψη να κάνω αυτή τη βουτιά μαζί σου.
2)Να στενοχωριέμαι άλλο για φίλους-σκουλαρίκια. Που αν τους βγάλεις για μια στιγμή από το αυτί σου θα εξαφανιστούν ως δια μαγείας.
3)Να γκρινιάζω, να ανησυχώ και να προβλέπω συνεχώς άμεση ρευστοποίηση των μετοχών της αγάπης και της φιλίας.
4)Να επικοινωνώ με τη μαμά μου με χαρτοπετσέτες.
5)Να περάσω άλλη μια μέρα χωρίς κατοικίδιο.
6)Να περάσω άλλη μια μέρα κοιτώντας την αρχισυντάκτρια μου και διαπιστώνοντας πως, γαμώτο, πάλι είναι πιο καλοντυμένη/σέξι/καλοχτενισμένη από μένα.
7)Να φάω για άλλη μια φορά το βρωμερό μεσημεριανό του Γρηγόρης μικρογεύματα.
8)Να δουλέψω.

15 ενδείξεις ότι δεν περνάς αρκετό χρόνο σπίτι σου...

1) Υπάρχει μία κούτα με ταρτάκια μάνγκο στο ψυγείο.
2) Και δεν έχεις ιδέα πως βρέθηκε εκεί. Ούτε ποιος έχει φάει τα μισά.
3) Άλλωστε εσένα δεν σου αρέσει το μάνγκο!!!
4)Δεν μπορείς να θυμηθείς πότε ακριβώς αγόρασες ηλεκτρική οδοντόβουρτσα. ΑΝ την αγόρασες εσύ.
5) Μετά από ένα τέταρτο που έχεις φτιάξει 4 θεσπέσια φλιτζάνια βραστό νερό, καταλήγεις ότι α)δεν μπορείς να βρεις πως λειτουργεί η εσπρεσιέρα β)δεν έχεις εσπρεσιέρα. Μόνο απλή καφετιέρα γαλλικού.
6) Το πατάκι στο μπάνιο σου είναι γαλάζιο. Την τελευταία φορά που το είχες δει ήταν μπλε ρουά.
7) Ψάχνεις εδώ και μισή ώρα. Αλλά δεν μπορείς με τίποτα να βρεις τη μαύρη, ολόσωμη φόρμα-πυτζάμα σου...
8) Τη βρήκες όμως. Απλώς έπρεπε να κάνεις τα σωστά τηλεφωνήματα.
9) Η στοίβα με τα dvd που δεν έχεις επιστρέψει ακόμα δεν είναι πια στοίβα. Μπορείς πλέον να την χαρακτηρίζεις άνετα "έπιπλο".
10) Το ψυγείο δεν έχει τίποτα εκτός από ένα μπουκάλι sprite. Με ημερομηνία λήξεως 2004. Α, και τα ταρτάκια μάνγκο.
11) Το μπουκέτο με τα τριαντάφυλλα που σου είχαν χαρίσει κάποτε, έχει γίνει αποξηραμένο. Και χωρίς να χρειαστεί να κάνεις τίποτα.
12) Δεν είσαι σίγουρος για το τι ακριβώς βρίσκεται κάτω από το κρεβάτι σου...
13)...Θα μάθεις όμως. Αν συνεχίσεις να πέφτεις από κάτω, νομίζοντας πως κοιμάσαι σε διπλό.
14)Όταν θέλεις να πάρεις τηλέφωνο, πριν το 210, πληκτρολογείς το 9. Όπως κάνεις στη δουλειά για να πάρεις εξωτερική γραμμή.
15)Δεν μπορείς με τίποτα να βρεις τα κλειδιά σου. Αλλά, ούτως ή άλλως, προτιμάς να χρησιμοποιείς το κουδούνι.

Να ζεις, να αγαπάς ή να μαθαίνεις;

Είμαι πλέον πεπεισμένη: δεν υπάρχει χρόνος και για τα τρία. Την τελευταία φορά που κάποιος συγγραφέας τόλμησε να ισχυριστεί το αντίθετο...αυτοκτόνησε. (Θα μου πεις, δεν έφταιγε αυτός ο γλυκούλης. Το βιβλίο του είχε αποτελέσει έμπνευση για την Ευούλα μας).
Κι επειδή τώρα τελευταία μου γκρίνιαξες ότι "περνάω τόσο καλά που έχω ξεχάσει να γράφω", μπήκα σε σκέψεις.
Το ότι η τέχνη είναι παιδί του ελεύθερου χρόνου του ανθρώπου το ήξερα.
Το ότι όποιος έχει υπερβολική ζωή στο ίντερνετ τείνει να ξεχνά αυτή με τις 3 διαστάσεις, το είχα υποψιαστεί.
Το ότι για να γράφεις πρέπει να παρατηρείς και για να παρατηρείς πρέπει να μην συμμετέχεις το είχα ακούσει.
Όλα αυτά όμως μέχρι πρότινος ήταν εντελώς θεωρητικά.
Αλλά τώρα ξαφνικά αγναντεύω το 24ωρό μου και αναρωτιέμαι: όταν έχεις
α) δουλειά για 4 περιοδικά (αν σκεφτείς ότι το καθένα "κλείνει" διαφορετικές ημερομηνίες, ζω ένα μόνιμα επείγον περιστατικό)
β)μια συνδρομή στο γυμναστήριο που κουράστηκες να τη βλέπεις να πηγαίνει χαμένη (όπως και τους κοιλιακούς σου)
γ)να δεις το πιγκουίνι και τις λοιπές μεταξένιες
δ)να συντηρήσεις αυτό το περίεργο, εξωτικό φυτό που ονομάζεται "σχέση"
ε)να ικανοποιήσεις το εφηβικό σου ψώνιο για το μικρόφωνο
ζ)να κοιμηθείς
η)να επικοινωνήσεις με μια μαμά η οποία κουράστηκε να λαμβάνει χαρτοπετσέτες πάνω στο τραπέζι της κουζίνας για το πόσο την αγαπάς και πόσο θα ήθελες να σε ξυπνήσει αύριο πρωί στις 8....
Ε ΠΟΤΕ ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΕΙΣ ΝΑ ΚΑΤΣΕΙΣ ΝΑ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΗΞΕΙΣ ΚΑΙ ΣΕ ΒΑΘΥΣΤΟΧΑΣΤΑ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ ΓΙ'ΑΥΤΗΝ;




Για μένα το γράψιμο είναι ψυχοθεραπεία. Πάντα ήταν. Έβγαζα στο χαρτί ή στην οθόνη την καρδιά μου, τη χτένιζα, τη ζύμωνα σαν τυρόπιτα και την έβαζα σε τάξη. Κι αν όχι σε τάξη, τουλάχιστον είχα καταγράψει τις αιτίες της αταξίας της, τα προβλήματα της, τους πόνους της... Όταν λοιπόν αυτή η καρδιά διανύει μια περίοδο γαλήνης (για να μην πω ευτυχίας και εξοργιστούν οι θεοί αγάπη μου), όταν δεν έχω κανένα καβγά να με ταλαιπωρεί, κανένα δάκρυ να σέρνει τις νύχτες μου, καμιά μελοδραματική αηδία τελοσπάντων...Ε ΤΙ ΝΑ ΓΡΑΨΩ;

Η ευδαιμονία ενός συγγραφέα είναι το πιο βαρετό πράγμα που θα μπορούσε να διαβάσει κάποιος. Χασμουρητό...

Υ.Γ. Εμπνεύστηκα αυτό το συγκλονιστικό ποστ την ώρα του πρωινού ντους, ενώ ταυτόχρονα σκεφτόμουν αν πρέπει να κάνω σκραμπ με κουκούτσια σταφυλιού, ποιοι ακριβώς είναι οι στίχοι για το τραγούδι των Placebo που θα εκτελέσουμε και αν πρέπει να αλλάξω δουλειά. Εννοείται άργησα τραγικά στο γραφείο.

Θέλω πάλι διακοπές!

Νομίζω ήρθε η ώρα η σκεφτούμε που θα πάμε διακοπές το καλοκαιράκι :-)
Αν δηλαδή καταφέρουμε και αυτή τη φορά να βρούμε 5-6 μέρες που καμοία δεν θα δουλεύει, προετοιμάζεται για χειρουργείο, χτίζουν σπίτια οι γονείς, πιθανολογεί να χωρίσει, και ο άνθρωπος της δεν τύχει να έχει άδεια τις ίδιες ΑΚΡΙΒΩΣ μέρες(αυτό το 9 με 16 δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ με τίποτα όμως,και ομολογώ οτι ακόμα και τώρα δεν έχω πειστεί τελείως οτι δεν το έκανε επίτηδες!!)..!
Πάντως ένα είναι το σίγουρο, αφου καταλήξουμε οτι θέλουμε να πάμε εκεί που θέλει η Ευούλα, θα περάσουμε πάλι επεισοδιακά, και μεταξύ μας, αυτό περιμένω περισσότερο!
Ας συγκατοικήσουμε, να είμαστε μονίμως διακοπές!!ε,ε??

Απαιτώ:

Άλλη μια ευκαιρία με σκοπό να την χαραμίσω με τα ίδια λάθη.
Να ξεχάσω επιτελους ΚΑΙ τις καλές στιγμές απο τότε.
Να βρω στιγμές του χτες στο αύριο αλλά ΚΑΙ το παρόν μου να γίνει το μέλλον μου.
Να αποκτήσει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ η καρδιά μου την ίδια αντοχή που είχε στο ξεκίνημα, ώστε να έχει το δικαίωμα να σπάσει με τον ίδιο κρότο που έσπασε τότε, άλλη μια φορα κάποτε στο μέλλον.
Να απαγορευτεί καταδικαστικά το πλήγωμα αισθημάτων απο άτομα που δεν ήρθαν για να μείνουν.
Να ακούσω άλλη μια φορά ότι ακόμα και τώρα έχει πάντα πάνω του το κομμάτι χαρτί που του είχα δώσει και να μην δακρύσω.
Να μην γυρίσει ποτέ ξανά ή να μην φύγει ποτέ ξανα, αλλά να βρεθεί κάποιος που θελει το καλό μου και να μην με αφήσει να τον ακολουθήσω..

Να περάσει επιτέλους η άνοιξη, γιατί απο ότι βλέπετε και σεις, η μελαγχολία δεν μου πάει και τόσο.