Κεντρική σειρά πλατεία

Βλέπω πάλι το δράμα μας
Αυτή τη φορά σαν θεατής
Έχει πλάκα να βλέπω τη ζωή μου να επαναλαμβάνεται
αλλάζουν λίγο οι πρωταγωνιστές, οι διάλογοι
εσύ έχεις μείνει ίδιος
κι εγώ στην πλατεία
Είναι πιο άνετα εδώ απ' ότι στη σκηνή
μπορώ να τεντώσω τα πόδια μου
μπορώ να βαρεθώ
να γελάσω και να κλάψω και να μασήσω τσίχλα στα λάθος σημεία
να κανονίσω την έξοδο μου για μετά την παράσταση
να ακούσω άλλη μουσική με I-pod
κι αν εξοργιστώ
αυτή τη φορά μπορώ να φύγω πριν το τέλος
και να σ'αφήσω να παίζεις μόνος σου
όχι μόνος σου, αλλά όχι μαζί μου
και δεν θα καταλάβεις ότι λείπω
το έργο δεν αλλάζει είπαμε
μόνο οι πρωταγωνιστές
Θα λες ακατανόητες ατάκες
Θα βγω έξω στον αέρα
Θα λες ακατανόητα αστεία
Θα περπατάω στην άνοιξη
Θα φωνάζεις, θα επιβάλλεσαι στο κοινό σου
Θα έχω ήδη στρίψει στη γωνία
οι φωνές από το θέατρο θα γίνονται ψίθυροι
Κι οι ψίθυροι αεράκι...