Κάτι γίνεται.....

Ίσως επειδή πρέπει να υπάρχει ισοροπία
Ίσως επειδή τα χριστούγεννα ήταν με χ μικρό φέτος
Κατακαημένα
Ίσως επειδή η χρονιά απο το καλοκαίρι και μετά κατρακύλησε τόσο γρήγορα που ακόμα αναρωτιέμαι πόσα κομμάτια έχω χάσει στη διαδρομή (κι ο γεράκος μάλλον ακόμα ψάχνει στο αμάξι του)

Ίσως γι'αυτό λοιπόν
αυτή τη στιγμή τον νιώθω
αλλάζει
φεύγει
ο χρόνος
ξεσκονίζομαι
και είμαι αισιόδοξη.

Θα πάμε Ρώμη
θα πάψουμε να τσακωνόμαστε
θα είναι δίπλα μου

θα πάρω αμάξι
θα γράφω άρθρα που θα γελάτε
θα ζήσει ο Χάρι
θα έχω ενέργεια
στο τσακίρ κέφι και κοιλιακούς
θα πινω νερό
θα βάζω νερό στο κρασί μου
θα βλέπω ταινίες
θα γράφω για μόδα και για σινεμά
θα ξανακάνω πατινάζ
θα βγαίνουμε πιο πολύ
θα βγαίνουμε πιο σοφά
θα διαβάσεις ισπανικά
θα πάρω το πτυχίο
θα κόψει το κάπνισμα
άντε, να το ελαττώσει
θα φοράω ωραία ρούχα
ότι και να λέτε
θα αγαπήσει τη δουλειά της
θα πάμε παλαίστρα
θα βρει κάποιον
θα ψωνίζω λιγότερα και καλύτερα
θα τρώω λιγότερα και καλύτερα
θα ξεκινήσει να δημιουργεί
θα βρει τον εαυτό της
θα είμαστε όλοι καλά
και μαζί
θα χαμογελάω
γιατί τα πράγματα μπορούν πάντα να γίνουν χειρότερα
αλλά ίσως το 2007 να μη γίνουν.

Ποιος θυμάται..?

Πώς γίνεται κάποιες μέρες,ενώ δεν έχεις κανένα λόγο να έχεις ένα βάρος,να μην είσαι καλά,να αναριωτιέσαι γιατί είσαι έτσι.
Και τελικά να θυμάσαι και να μένεις άφωνη με τον εαυτό σου..
Ποιός είναι εκεί μέσα και διαβάζει το ημερολόγιο σου, και έχει την ευγενή καλοσύνη να σου επενθυμίζει τι χρωστάς και τις υποχρεώσεις σου?Θα μπορουσε να κάνει τη δουλειά του λίγο καλύτερα και να γιόρταζε και τις χαρούμενες επετείους!
Αλλά δεν πειράζει..
Χρόνια πολλά,πέρασαν
Να έρθουν και άλλα,θα μου ευχόσουν..!

Πότε μια σχέση λειτουργεί..?

Εεεε,ναι....
Κοίτα..
Όταν όλα πανε καλά,κάτι γνωστό μας ποιάνει..πανικός να το πω..αμφιβολία αν κοιμόμαστε όρθιες να το πω..φόβος μην βαρεθούμε να το πω..φόβος του τι θα απογίνουμε αν τον χάσουμε,θα το πω!
Όταν τίποτα δεν πάει καλά,(αλλά δεν φεύγουμε,γιατί από την-έως συχαμάρα-φύση μας προστατεύουμε ό,τι το αδύναμο που δεν μπορεί να σταθεί στη ζωή απο μόνο του με αξιοπρέπεια)κάτι επίσης γνωστό μας ποιάνει...ένας ηρωισμός("δεν θα χαθεί τίποτα,Θανάση,θα το σώσουμε,δεν με νοιαζει που δεν θες!")να το πω..μια απορία εγωισμού("μα πως γίνεται να μην τρέχει πίσω απο τον καταπληκτικό και υπομονετικό εαυτό μου?!"να το πω..μια τάση να δίνουμε υπερβολικά πολλά γιατι"εμεις φταιμε"θα το πω..!
Υπαρχει βέβαια και το ειδος σχέσης που όλα πάνε σχεδόν πολυ καλά!Και κει κάπως μπερδευόμαστε..τι να κανουμε..δεν έχουμε λόγο να φύγουμε,γιατι είμαστε καλά..δεν έχουμε κάτι να παλέψουμε,γιατί όλα είναι στη θέση τους..υπάρχει η επιλογή να το απολαύσουμε αλλά οι περισσότερες που βιώνουν αυτή την σχέση αυτη έχουν περάσει απο τη σχέση της πρώτης παραγράφου που τελικά τον έχασαν,και ακόμα σέρνουν τα τραύματα και τις φοβίες τους.Και κάπως έτσι "δημιουργούμε" πλαστούς και ανούσιους λόγους για μικροτσακωμούς,και παρεξηγήσεις,για να έχουμε την ψευδαίσθηση της έντασης και την χαρά της συμφιλίωσης.Ισως για να βιώσουμε τον πρώτο και δεύτερο τύπο σχέσης σε μια.Έντονα συναισθήματα και σιγουριά μαζί.
Και να πως αναλύσαμε το γιατί η γυναίκες είναι υστερικές!!

Τα ιδια..και τα ιδια :-p

Έχεις καταλάβει τι μας λείπει Δανάη,έτσι?Ένα μόνο γιατι όλα τα άλλα τα έχουμε.Η πρωτοτυπία Δανάη.Και δεν εννοώ στην στυλιστική σου άποψη(φυσικά!).Το σκεφτόμουν χτες.Μόνο τεσσερα είδη υπάρχουν πια για μας.Κανένα άλλο.Οι άντρες μας κατηγορούν άδικα οτι τους βάζουμε όλους σε ένα τσουβάΛι.Λάθος!Σε τέσσερα τους βάζουμε,και έχει η καθεμία το δικό της.Μπορεί να διαφέρει στο μέγεθος,της Ευούλας ας πούμε θα μπορούσε να ήταν και πουγκάκι,αλλά το περιεχόμενο δεν αλλάζει και ιδιαίτερα..
Και επειδή σε βλέπω που ήδη έχεις σηκώσει το δακτυλάκι σου επιθετικά να μου απαντήσεις,ένα έχω να σου πώ:Βλάσης.
Και μην γυρίσεις ειρωνικά να μου πεις οτι το δικό μου γούστο στους άντρες έχει απόκλιση γηπέδου,γιατί το ξερεις φάση είναι και θα περάσει,και κακία σου εκ μερους σου που το σκέφτηκες .Καλημέρα φρυγανίτσα μου:-)

Το χάνουμε..

Χριστούγεννα..
Ή καλύτερα η εποχή που έχουμε συνενοηθεί να στολίζουμε με φωτάκια και κλαδιά φουντωτά οτι έχει λίγο χώρο ανεκμετάλευτο.Τα μπαλκόνια με μικροσκοπικά κόκκινα αγιοβασιλάκια να ιδρώνουν απο τα παχάκια τους να ανέβουν,μόνο και μόνο για να μας δώσουν μια coka-cola.Ρυθμούς τζαζ στο ραδιόφωνο,να σε νανουρίζει η φωνή του Σινάτρα και να αισθάνεσαι μια τέτοια ζεστασιά..Αν χιόνιζε...!Πότε θα πάμε στο χωριό του Αι-Βασίλη,ή στη Disneyland!!!!????
Και όλα αυτά τα περνάμε χωρίς να τα δούμε καν,ασχολούμαστε με πράγματα που θα είναι εδώ και μετά απο 15 μέρες,στεναχωριόμαστε,αγχωνόμαστε,κλαίμε..για ένα τηλέφωνο που δεν έγινε,για έναν λόγο που δεν υπόθηκε,για έναν άντρα που θα θέλαμε να θεωρούμε σύντροφο.Και το χάνουμε,ετσι απλά..
Την πιο ζεστή,παγωμένη εποχή του χρόνου!