?

Απο που βγήκε η φράση "ζωή και κότα"..??

Επιτέλους!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

...Glamour, watch out!I'm a coming..

Δε θέλω. Καθόλου όμως...

1)Να με εμποδίσει Ο φόβος μου για τα ύψη να κάνω αυτή τη βουτιά μαζί σου.
2)Να στενοχωριέμαι άλλο για φίλους-σκουλαρίκια. Που αν τους βγάλεις για μια στιγμή από το αυτί σου θα εξαφανιστούν ως δια μαγείας.
3)Να γκρινιάζω, να ανησυχώ και να προβλέπω συνεχώς άμεση ρευστοποίηση των μετοχών της αγάπης και της φιλίας.
4)Να επικοινωνώ με τη μαμά μου με χαρτοπετσέτες.
5)Να περάσω άλλη μια μέρα χωρίς κατοικίδιο.
6)Να περάσω άλλη μια μέρα κοιτώντας την αρχισυντάκτρια μου και διαπιστώνοντας πως, γαμώτο, πάλι είναι πιο καλοντυμένη/σέξι/καλοχτενισμένη από μένα.
7)Να φάω για άλλη μια φορά το βρωμερό μεσημεριανό του Γρηγόρης μικρογεύματα.
8)Να δουλέψω.

15 ενδείξεις ότι δεν περνάς αρκετό χρόνο σπίτι σου...

1) Υπάρχει μία κούτα με ταρτάκια μάνγκο στο ψυγείο.
2) Και δεν έχεις ιδέα πως βρέθηκε εκεί. Ούτε ποιος έχει φάει τα μισά.
3) Άλλωστε εσένα δεν σου αρέσει το μάνγκο!!!
4)Δεν μπορείς να θυμηθείς πότε ακριβώς αγόρασες ηλεκτρική οδοντόβουρτσα. ΑΝ την αγόρασες εσύ.
5) Μετά από ένα τέταρτο που έχεις φτιάξει 4 θεσπέσια φλιτζάνια βραστό νερό, καταλήγεις ότι α)δεν μπορείς να βρεις πως λειτουργεί η εσπρεσιέρα β)δεν έχεις εσπρεσιέρα. Μόνο απλή καφετιέρα γαλλικού.
6) Το πατάκι στο μπάνιο σου είναι γαλάζιο. Την τελευταία φορά που το είχες δει ήταν μπλε ρουά.
7) Ψάχνεις εδώ και μισή ώρα. Αλλά δεν μπορείς με τίποτα να βρεις τη μαύρη, ολόσωμη φόρμα-πυτζάμα σου...
8) Τη βρήκες όμως. Απλώς έπρεπε να κάνεις τα σωστά τηλεφωνήματα.
9) Η στοίβα με τα dvd που δεν έχεις επιστρέψει ακόμα δεν είναι πια στοίβα. Μπορείς πλέον να την χαρακτηρίζεις άνετα "έπιπλο".
10) Το ψυγείο δεν έχει τίποτα εκτός από ένα μπουκάλι sprite. Με ημερομηνία λήξεως 2004. Α, και τα ταρτάκια μάνγκο.
11) Το μπουκέτο με τα τριαντάφυλλα που σου είχαν χαρίσει κάποτε, έχει γίνει αποξηραμένο. Και χωρίς να χρειαστεί να κάνεις τίποτα.
12) Δεν είσαι σίγουρος για το τι ακριβώς βρίσκεται κάτω από το κρεβάτι σου...
13)...Θα μάθεις όμως. Αν συνεχίσεις να πέφτεις από κάτω, νομίζοντας πως κοιμάσαι σε διπλό.
14)Όταν θέλεις να πάρεις τηλέφωνο, πριν το 210, πληκτρολογείς το 9. Όπως κάνεις στη δουλειά για να πάρεις εξωτερική γραμμή.
15)Δεν μπορείς με τίποτα να βρεις τα κλειδιά σου. Αλλά, ούτως ή άλλως, προτιμάς να χρησιμοποιείς το κουδούνι.

Να ζεις, να αγαπάς ή να μαθαίνεις;

Είμαι πλέον πεπεισμένη: δεν υπάρχει χρόνος και για τα τρία. Την τελευταία φορά που κάποιος συγγραφέας τόλμησε να ισχυριστεί το αντίθετο...αυτοκτόνησε. (Θα μου πεις, δεν έφταιγε αυτός ο γλυκούλης. Το βιβλίο του είχε αποτελέσει έμπνευση για την Ευούλα μας).
Κι επειδή τώρα τελευταία μου γκρίνιαξες ότι "περνάω τόσο καλά που έχω ξεχάσει να γράφω", μπήκα σε σκέψεις.
Το ότι η τέχνη είναι παιδί του ελεύθερου χρόνου του ανθρώπου το ήξερα.
Το ότι όποιος έχει υπερβολική ζωή στο ίντερνετ τείνει να ξεχνά αυτή με τις 3 διαστάσεις, το είχα υποψιαστεί.
Το ότι για να γράφεις πρέπει να παρατηρείς και για να παρατηρείς πρέπει να μην συμμετέχεις το είχα ακούσει.
Όλα αυτά όμως μέχρι πρότινος ήταν εντελώς θεωρητικά.
Αλλά τώρα ξαφνικά αγναντεύω το 24ωρό μου και αναρωτιέμαι: όταν έχεις
α) δουλειά για 4 περιοδικά (αν σκεφτείς ότι το καθένα "κλείνει" διαφορετικές ημερομηνίες, ζω ένα μόνιμα επείγον περιστατικό)
β)μια συνδρομή στο γυμναστήριο που κουράστηκες να τη βλέπεις να πηγαίνει χαμένη (όπως και τους κοιλιακούς σου)
γ)να δεις το πιγκουίνι και τις λοιπές μεταξένιες
δ)να συντηρήσεις αυτό το περίεργο, εξωτικό φυτό που ονομάζεται "σχέση"
ε)να ικανοποιήσεις το εφηβικό σου ψώνιο για το μικρόφωνο
ζ)να κοιμηθείς
η)να επικοινωνήσεις με μια μαμά η οποία κουράστηκε να λαμβάνει χαρτοπετσέτες πάνω στο τραπέζι της κουζίνας για το πόσο την αγαπάς και πόσο θα ήθελες να σε ξυπνήσει αύριο πρωί στις 8....
Ε ΠΟΤΕ ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΕΙΣ ΝΑ ΚΑΤΣΕΙΣ ΝΑ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΗΞΕΙΣ ΚΑΙ ΣΕ ΒΑΘΥΣΤΟΧΑΣΤΑ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ ΓΙ'ΑΥΤΗΝ;




Για μένα το γράψιμο είναι ψυχοθεραπεία. Πάντα ήταν. Έβγαζα στο χαρτί ή στην οθόνη την καρδιά μου, τη χτένιζα, τη ζύμωνα σαν τυρόπιτα και την έβαζα σε τάξη. Κι αν όχι σε τάξη, τουλάχιστον είχα καταγράψει τις αιτίες της αταξίας της, τα προβλήματα της, τους πόνους της... Όταν λοιπόν αυτή η καρδιά διανύει μια περίοδο γαλήνης (για να μην πω ευτυχίας και εξοργιστούν οι θεοί αγάπη μου), όταν δεν έχω κανένα καβγά να με ταλαιπωρεί, κανένα δάκρυ να σέρνει τις νύχτες μου, καμιά μελοδραματική αηδία τελοσπάντων...Ε ΤΙ ΝΑ ΓΡΑΨΩ;

Η ευδαιμονία ενός συγγραφέα είναι το πιο βαρετό πράγμα που θα μπορούσε να διαβάσει κάποιος. Χασμουρητό...

Υ.Γ. Εμπνεύστηκα αυτό το συγκλονιστικό ποστ την ώρα του πρωινού ντους, ενώ ταυτόχρονα σκεφτόμουν αν πρέπει να κάνω σκραμπ με κουκούτσια σταφυλιού, ποιοι ακριβώς είναι οι στίχοι για το τραγούδι των Placebo που θα εκτελέσουμε και αν πρέπει να αλλάξω δουλειά. Εννοείται άργησα τραγικά στο γραφείο.